<i></i><i></i>王宫，烛火摇曳。
数<i></i><i></i><i></i>，曹鸿被斩<i></i>消息，<i></i>及黄<i></i>舟被拜<i></i>正将<i></i>消息，<i></i><i></i>传入<i></i>王宫<i></i>。
“<i></i>报<i></i><i></i>，曹统领<i></i><i></i>哑<i></i>，连<i></i>句话<i></i>骂<i></i><i></i>，便被黄<i></i>舟<i></i><i></i>贼<i></i>，<i></i>刀给砍<i></i>头。”
孙勋语气叹息。
贾周仰<i></i>头，全身<i></i><i></i>失<i></i>力气。
<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>太<i></i>身<i></i>由<i></i><i></i><i></i>。便<i></i><i></i>侯爷清君侧，便<i></i>陆休<i></i>身做饵。
贾周重新咳<i></i><i></i><i></i>。
尚<i></i>王宫<i></i>陈鹊，急忙走<i></i><i></i>脉，<i></i>搭脉<i></i><i></i>，却隐隐<i></i>颤抖。
“陈先<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>久。”
“文龙军师莫<i></i>问<i></i>……”陈鹊<i></i>敢答，收回<i></i><i></i>，声音<i></i>颤。
“瞧<i></i><i></i><i></i>模<i></i>，<i></i><i></i>猜<i></i><i></i><i></i>。孙勋，<i></i><i></i>徒<i></i><i></i>回<i></i><i></i>？”
“军师放<i></i>，韩幸<i></i>将军今<i></i>便<i></i>赶<i></i>。<i></i>主公<i></i>边……<i></i>尚<i></i><i></i>漠<i></i>。”
贾周脸色痛苦。<i></i>很快，<i></i>变<i></i>平静<i></i><i></i>。<i></i>撑<i></i>身<i></i>，重新拄<i></i>木杖，婉拒<i></i>陈鹊<i></i>相劝，<i></i>步<i></i>步<i></i>，走入王宫<i></i><i></i>阳光<i></i>。
<i></i>至黄昏，城外飞<i></i><i></i>骑。
<i></i>狗福红<i></i>眼睛，顾<i></i><i></i>守城吏<i></i>呼喊，骑<i></i>马，朝王宫<i></i>方向狂奔。
“老师！”
贾周转<i></i>苍白<i></i>脸，堆<i></i>温<i></i><i></i>笑容。<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>两件<i></i>快活<i></i><i></i><i></i>，<i></i>件<i></i>拜<i></i><i></i><i></i><i></i>主公，另<i></i>件，则<i></i>收<i></i><i></i><i></i><i></i>徒<i></i>。
“老师身<i></i><i></i>何？”
<i></i>狗福急忙走<i></i><i></i>。孙勋识趣<i></i>松<i></i><i></i>，往<i></i>告退。
。