<i></i><i></i><i></i>脸色苍白，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>长剑，直直刺入<i></i>方<i></i>剑鞘<i></i>。
“拨千山！”
。
侧<i></i>扫剑，诸葛范瞪眼怒视，长剑暴怒<i></i>削，<i></i><i></i><i></i><i></i>胸膛<i></i>，立即被割<i></i><i></i><i></i>巨<i></i><i></i>血痕。
“猴儿棍！”
剑式半收，诸葛范冷静<i></i>继续往<i></i><i></i>捅。剑刃穿透<i></i><i></i><i></i><i></i>脸庞，<i></i><i></i>脑勺透<i></i><i></i><i></i>，鲜血迸溅。
嘭。
<i></i><i></i><i></i>颤栗<i></i>身<i></i>，往<i></i>仰摔倒<i></i>，鼓<i></i>眼睛死<i></i>血泊<i></i>。
“咳咳咳，吾狐儿剑……”诸葛范屈膝跪<i></i>，眼睛逐渐失<i></i>色彩。
“<i></i><i></i>老儿……该死，该死，<i></i>杀<i></i>老师！”
乌帕泣<i></i><i></i>声。直至<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>明白，曾经陷<i></i><i></i><i></i>怎<i></i><i></i>迷局<i></i>。
诸葛范<i></i>声叹息。捏<i></i><i></i>柄毒镖，仰头<i></i><i></i><i></i>色。
<i></i>半<i></i>，<i></i><i></i><i></i>很快活。便<i></i><i></i><i></i>直向<i></i><i></i>儿吹嘘<i></i>，玉<i></i><i></i>郎君诸葛范，白衣负剑，<i></i><i></i>原，<i></i>西域，<i></i>南海，<i></i>留<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>名头。
<i></i><i></i>半<i></i>，<i></i><i></i><i></i>独乐乐并<i></i>快活。<i></i><i></i>做<i></i>更<i></i><i></i><i></i><i></i>，进侠儿舵，劫富济贫，杀贪官，除恶绅。
“<i></i>儿徐牧，<i></i><i></i>丧<i></i>——”
诸葛范呕<i></i><i></i>口血，<i></i><i></i>捏<i></i><i></i>毒镖，花<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>口力气，往<i></i>掷<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>沙<i></i><i></i>爬<i></i>逃走<i></i>乌帕，“嗝”<i></i><i></i>声，紧跟<i></i>身<i></i><i></i>顿，整<i></i><i></i>软<i></i><i></i>沙<i></i><i></i>。
诸葛范缓缓闭目，抱<i></i>跟随半<i></i><i></i>长剑，枯坐<i></i><i></i>，再<i></i><i></i><i></i>半分。
……
踏踏踏。
三<i></i><i></i>，<i></i><i></i>队<i></i>巡逻骑，急急赶<i></i><i></i>此<i></i>。
徐牧红<i></i>眼睛，<i></i>马<i></i>跃<i></i>，<i></i><i></i><i></i>走几步，<i></i><i></i>已经布满沙尘<i></i><i></i>影，<i></i><i></i><i></i>悲<i></i><i></i><i></i>。