真兰城。
<i></i><i></i>满脸络腮胡<i></i>将军，刚<i></i>城外<i></i><i></i>马，便迫<i></i>及待<i></i>往城<i></i>跑。
“翠，<i></i><i></i>张<i></i>翠儿！”
<i></i>将军终<i></i>跑<i></i><i></i>楼阁，见<i></i><i></i><i></i>端庄<i></i>西域姑娘，便喜<i></i>张<i></i><i></i><i></i>，将姑娘风风火火跑<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>往屋<i></i>冲。
“放<i></i>，<i></i>先放<i></i>！”
西域姑娘羞红<i></i>脸。
“翠儿，怎<i></i><i></i>？”
“咳，嗯。”
<i></i><i></i>，旁边传<i></i><i></i>咳嗽声。
等卫丰抬头，才<i></i><i></i><i></i>知什<i></i><i></i>候，殷鹄<i></i>赵惇，<i></i>已经等<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“卫兄，<i></i>完<i></i>再忙，怎<i></i><i></i>？”
卫丰干笑两声，急忙放<i></i><i></i>媳妇。
“怎<i></i>，<i></i>怎<i></i>，<i></i><i></i><i></i>赶<i></i><i></i><i></i>。”
“卫兄，主公<i></i><i></i>西域<i></i>，已经<i></i><i></i>半路。”
殷鹄抬<i></i>头，语气认真。
听见<i></i><i></i>句，卫丰先<i></i><i></i>怔，随即整<i></i><i></i>狂喜<i></i><i></i>。
<i></i>西域<i></i><i></i><i></i><i></i>，虽<i></i><i></i>媳妇<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>蜀州<i></i>主公，<i></i>肯定<i></i>假<i></i>。
“<i></i><i></i>知，主公已经打<i></i><i></i>江南<i></i><i></i>。<i></i>今，<i></i><i></i>候解决西域<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
赵惇<i></i>旁，<i></i>皱<i></i>眉头。
“殷兄，赵军师，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，西域<i></i><i></i><i></i>双<i></i>，<i></i>断<i></i>拦<i></i>咱<i></i>。<i></i>双<i></i>，<i></i>找<i></i><i></i><i></i>？”
殷鹄<i></i>赵惇<i></i>视<i></i>眼，齐齐摇头。即便知<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>何，<i></i>西域诸<i></i><i></i>，<i></i><i></i>许<i></i><i></i><i></i>，<i></i>西蜀非常排斥，<i></i>愿<i></i>合<i></i>。<i></i><i></i>愿<i></i><i></i>谈<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>墙头草，往<i></i>通商<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>寥寥<i></i>胡<i></i>客商，携带<i></i><i></i>原<i></i>货物，<i></i>少<i></i><i></i>少。
“殷兄，<i></i>照<i></i><i></i><i></i>，再灭两<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>服<i></i>服？”
殷鹄苦笑。
。