“使臣献礼——”
<i></i><i></i><i></i><i></i>老儒，站<i></i>王宫外<i></i>长<i></i><i></i>，<i></i>气十足<i></i>高喊。
满腹<i></i><i></i><i></i>阎辟，捧<i></i>礼单，刚<i></i>进入王宫。却<i></i>曾<i></i>，跟<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>部<i></i>，忽<i></i>脸色<i></i>白，身<i></i>抽搐<i></i>跪倒<i></i><i></i>。
“怎<i></i>？”
阎辟<i></i>色<i></i>惊，<i></i><i></i><i></i>蜀<i></i><i></i>杀使。
“阎使官，肚<i></i>疼<i></i>厉害，<i></i>忍<i></i><i></i><i></i>！”
<i></i><i></i>节骨眼<i></i>，<i></i>般<i></i>做派，<i></i>异<i></i>藐视西蜀。
“再忍<i></i><i></i>——”
哇。
<i></i>曾<i></i>，部<i></i>呕<i></i><i></i>口鲜血，整<i></i><i></i>昏迷<i></i><i></i>。
阎辟惊愕抬头，<i></i><i></i>两边<i></i>少蜀官<i></i>围<i></i><i></i><i></i>，满脸<i></i>疑惑。
“怎<i></i><i></i>？”
<i></i>位欠抽<i></i>孙统领，<i></i>皱眉走近，<i></i><i></i><i></i><i></i>，将昏迷<i></i><i></i><i></i>北渝部<i></i>，先<i></i>送<i></i><i></i><i></i>。
阎辟咬<i></i>牙，终究<i></i><i></i>敢逾越，<i></i><i></i>捧<i></i>礼单，继续往王宫<i></i>走。
<i></i>长<i></i>尽处，徐牧<i></i>贾周并肩<i></i>立，各<i></i><i></i>脸<i></i>，<i></i>平静<i></i>比。
……
“<i></i><i></i>其<i></i>三<i></i>？”
回<i></i>驿馆<i></i>阎辟，听闻消息<i></i><i></i>，神<i></i>涌<i></i><i></i>股担<i></i>。<i></i><i></i><i></i>探<i></i>，<i></i>疑乃<i></i>本性。
若<i></i>蜀<i></i>杀使，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>必<i></i>活<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>。
蜀<i></i>真<i></i>杀使，何需<i></i><i></i>麻烦。