深秋<i></i><i></i>，接踵<i></i><i></i><i></i>，便<i></i>漫漫<i></i>冬<i></i>。<i></i><i></i>场雪<i></i>约<i></i>至，压满<i></i>枝丫<i></i>巷<i></i>，冷冽<i></i>气息，弥漫<i></i>整座长阳。
今<i></i><i></i>常四郎，再<i></i><i></i>带花娘赏雪<i></i>兴致。坐<i></i>王宫<i></i>，<i></i><i></i>脸庞<i></i><i></i>，满<i></i>遮<i></i>住<i></i>担忧。
“陈鹊，<i></i><i></i><i></i>真<i></i>？”
“<i></i>敢瞒渝州王，<i></i><i></i>真<i></i>。”
被唤入宫<i></i><i></i>陈鹊，长长叹<i></i>口气，“恕<i></i><i></i><i></i>，仲德先<i></i><i></i>身<i></i>，已经救<i></i>回<i></i>。”
常四郎沉默闭目。<i></i>老仲德<i></i><i></i>誓军<i></i>始，<i></i>便<i></i><i></i>疑惑，<i></i>曾<i></i>，<i></i>真猜<i></i><i></i>。
“陈鹊，真<i></i><i></i>办法<i></i>？”
“<i></i><i></i><i></i>。”
陈鹊仰<i></i>满<i></i>疲倦<i></i>脸，“若渝州王<i></i>怪罪，杀<i></i><i></i><i></i>即<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>徒<i></i>，<i></i>请渝州王网<i></i><i></i><i></i>。”
“先<i></i><i></i>笑<i></i>。”
常四郎<i></i>力<i></i>瘫<i></i><i></i>，眼神<i></i><i></i><i></i>呆。<i></i><i></i>创业<i></i>始，老仲德便<i></i>直伴<i></i><i></i>。<i></i><i></i>老仲德，<i></i>北<i></i><i></i>半壁江山，<i></i>打<i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>间，让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>三<i></i><i></i>，已经<i></i><i></i>二<i></i>，准备离<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>伤<i></i>处，顾<i></i><i></i>陈鹊<i></i>场，常四郎红<i></i>眼睛，<i></i>边骂娘<i></i>边呜咽<i></i><i></i>。
“少爷……今<i></i><i></i>誓军<i></i><i></i><i></i>。”
旁边<i></i>常威，犹豫<i></i><i></i>口。
久久，常四郎才揉<i></i>揉眼睛，恢复<i></i>模<i></i>，重新站<i></i><i></i><i></i>。并未立即踏步，<i></i>转<i></i>身，<i></i><i></i><i></i>陈鹊。
“先<i></i>回蜀吧。诊金<i></i>话，等<i></i><i></i>让<i></i>送<i></i>。回<i></i><i></i><i></i>，见<i></i><i></i><i></i>东<i></i>，替<i></i>问候<i></i>声。”
陈鹊脸色<i></i>容，“渝州王，<i></i><i></i>带其<i></i><i></i>话？”
。