“<i></i>员<i></i>民夫营，根本<i></i>堪战，守城<i></i>蜀<i></i>，<i></i><i></i>打<i></i>几轮<i></i>投石，便吓<i></i><i></i>往<i></i>逃<i></i>。”
。
左师仁皱<i></i>眉头。<i></i>知<i></i>民夫战斗力弱，<i></i>曾<i></i>，弱<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>步。
“齐德，<i></i><i></i><i></i>法<i></i>。”
<i></i>左师仁身边，凌苏并<i></i><i></i>任何<i></i>失态。
“既<i></i><i></i>叫肉军，<i></i><i></i>战斗力<i></i>堪，<i></i><i></i><i></i>理解<i></i>。主公，派<i></i>营精锐，<i></i><i></i>杀鸡儆猴，令民夫营<i></i><i></i><i></i>退。即便<i></i>战损<i></i><i></i>，<i></i>必须压<i></i>城关<i></i><i></i>，耗掉<i></i>蜀<i></i><i></i><i></i><i></i>轮<i></i>守城锋芒。”
“憋<i></i><i></i><i></i>久，<i></i>朝<i></i>战，蜀<i></i><i></i>士气定<i></i><i></i>凶悍<i></i>。”
左师仁顿<i></i>顿，目光环顾凌苏，<i></i><i></i><i></i><i></i>身边<i></i>几<i></i><i></i>将，突<i></i>间眼泪落<i></i><i></i><i></i>，急忙<i></i>袖遮<i></i>。
“诸位，若<i></i><i></i>东陵山穷水尽，<i></i>何至<i></i>让<i></i><i></i>民夫，<i></i><i></i>战场。千<i></i>万<i></i>，<i></i><i></i><i></i>左师仁<i></i><i></i>。”
“主公，主公<i></i>需<i></i>此。”
“主公，<i></i><i></i>切<i></i><i></i>蜀<i></i><i></i>兵祸导致，与主公<i></i>关啊。”
<i></i>旁<i></i>众<i></i>，除<i></i>凌苏<i></i>外，<i></i>纷纷围<i></i><i></i><i></i>，劝<i></i>泣<i></i><i></i>声<i></i>左师仁。
“传令，传令<i></i><i></i>吧，按<i></i>军师<i></i><i></i>思，派<i></i>营<i></i>精锐，让民夫军<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>退。若<i></i>退，则杀鸡儆猴。”
左师仁抹<i></i><i></i>几<i></i>眼睛，整<i></i><i></i>才正常<i></i><i></i>。
“齐德，<i></i>记<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>易甲<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>候。真<i></i><i></i><i></i>候，<i></i><i></i><i></i>计，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
凌苏点头，语气平稳至极。
战<i></i><i></i>线。
<i></i>左师仁<i></i>勒令<i></i><i></i>，<i></i>营<i></i>东陵精锐，急急<i></i>营。<i></i>斩杀<i></i>百余<i></i><i></i>退<i></i>民夫肉军<i></i>，终归镇住<i></i>逃窜<i></i><i></i>。
“压<i></i><i></i>，继续压<i></i><i></i>！此番攻城，<i></i>东陵<i></i>死<i></i><i></i>！若破<i></i>莲城，主公定<i></i><i></i><i></i>赏赐！”