“<i></i><i></i><i></i><i></i>？”
樊鲁低喝<i></i>句。
“将军，并<i></i>。”
樊鲁<i></i><i></i><i></i>，让士卒将江岸<i></i>逃难百姓，先集合<i></i>几拨<i></i><i></i><i></i>。先<i></i><i></i><i></i><i></i>候，借<i></i>送粮<i></i>功夫，<i></i>便<i></i>逃难百姓<i></i>，几<i></i>德高望重<i></i>老者，约定<i></i><i></i>件<i></i><i></i>。
“排长伍，今夜领粮！”
“举梗。”
排<i></i><i></i>难民长伍，<i></i><i></i>两<i></i><i></i>，<i></i>巡逻蜀卒<i></i>目光<i></i>，举<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>半截芦苇梗。火<i></i><i></i>映照<i></i>，除<i></i><i></i>张张<i></i><i></i>惊怕<i></i>脸庞外，另<i></i>数十张愤怒<i></i>脸庞，<i></i>长伍<i></i>跃身<i></i>逃。
“追！”
樊鲁按刀冷笑。
<i></i><i></i><i></i>知“举梗”<i></i><i></i>，即便<i></i>抓<i></i>，<i></i><i></i><i></i>放<i></i><i></i><i></i>。
分<i></i>千余<i></i>蜀卒，纷纷提刀，循<i></i>几十<i></i>窜逃<i></i><i></i>影，扑杀<i></i><i></i>。
“再派千<i></i>，循<i></i>沧州附近，继续搜寻<i></i>疑<i></i><i></i>。”
……
翌<i></i>，黄昏。
<i></i>主船<i></i><i></i>康烛，脸色带<i></i>淡淡<i></i>焦急。派<i></i><i></i>百余<i></i>死士，若<i></i><i></i><i></i>功<i></i><i></i>李度城，传达<i></i><i></i>命令。
<i></i><i></i>，<i></i><i></i>胞弟康烁，<i></i><i></i>应外合<i></i>话，<i></i>场解围<i></i>战，未必<i></i><i></i>机<i></i>。
<i></i>惜，<i></i>等<i></i><i></i>噩耗。
<i></i><i></i><i></i>艘蜀<i></i><i></i>轻舟，轻舟<i></i>渡<i></i><i></i>。<i></i>轻舟<i></i>船头<i></i>，密密麻麻堆叠<i></i><i></i>，<i></i><i></i>渗血<i></i>头颅。
“蜀<i></i>文羽，拜见康将军。”
轻舟<i></i><i></i><i></i>影，<i></i>风<i></i><i></i><i></i><i></i>拜。
康烛<i></i>色<i></i>变，早知<i></i><i></i>蜀<i></i>使者<i></i><i></i><i></i>候，<i></i>便已经让部属，将水阵<i></i><i></i><i></i>少战船阵型，稍稍打乱<i></i><i></i><i></i>。