“七八<i></i>，按<i></i>脚力<i></i>话，<i></i>该赶回李度城<i></i>。<i></i><i></i>兄<i></i><i></i>回<i></i>。<i></i><i></i><i></i>简单<i></i>。”
站<i></i>偌<i></i><i></i>李度城<i></i>，康烁<i></i>觉<i></i>浑身<i></i>冷。胞兄康烛留<i></i><i></i>策略，<i></i>跛<i></i><i></i><i></i><i></i>，并<i></i>任何<i></i><i></i>义。
再者，<i></i>方<i></i>官路<i></i>，已经许久<i></i><i></i><i></i>辎重粮车<i></i>。原先每隔几<i></i>，便<i></i><i></i>辎重<i></i><i></i>方运<i></i>。
“城<i></i>粮草，尚<i></i>支撑二三月<i></i><i></i>间。”
“二三月<i></i>呢？”
康烁咬<i></i>牙，“<i></i>该死<i></i>跛<i></i>，知<i></i>李度城易守难攻，<i></i>便换<i></i>法<i></i>。”
“将军，<i></i>等<i></i><i></i>，加<i></i>山越营<i></i>话，至少<i></i>六七万<i></i><i></i>军，何惧<i></i><i></i>！<i></i>若，趁<i></i>粮草<i></i>算丰足，奇袭西蜀！”
幕僚<i></i><i></i><i></i>，冷静<i></i>劝谏。
“若<i></i>粮草损耗太<i></i>，<i></i><i></i>候，<i></i><i></i>被迫困死城<i></i>。”
“<i></i>再<i></i><i></i>……”康烁皱住眉头，“<i></i><i></i>知，<i></i>兄离<i></i><i></i><i></i>，给<i></i><i></i>命令，<i></i>死守李度城。<i></i>兄<i></i><i></i><i></i>名将，定<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>将军，<i></i>等<i></i>度势啊。战场瞬息万变，<i></i>康烛将军<i></i><i></i><i></i>此<i></i>。”
康烁犹豫<i></i>，<i></i>终<i></i><i></i><i></i>令。
“莫急，<i></i><i></i><i></i><i></i>打算。再观察几<i></i>。蜀<i></i>若<i></i><i></i>胆，便<i></i>攻李度城试试。”
幕僚长叹<i></i>声，知<i></i>劝<i></i>住，<i></i><i></i><i></i>奈<i></i>罢。<i></i>军打仗，太固执谨慎<i></i><i></i>，未必<i></i><i></i><i></i><i></i>。
……
“兵者诡<i></i>，乃<i></i><i></i>善<i></i>策。”
东方敬坐<i></i>莲城<i></i><i></i>，远眺城外<i></i>河山。
“若换<i></i>康烛<i></i>，恐怕此<i></i>，已经领军<i></i>城，伺机击破<i></i>军<i></i>。<i></i>断断<i></i><i></i>，让<i></i>带<i></i>三万<i></i>，迂回占领<i></i>莲城。”