“康烛，做<i></i><i></i>！<i></i>愧<i></i><i></i>左师仁<i></i><i></i>将！”
等康烛退回<i></i>，左师仁脸色<i></i>喜，<i></i>顾主属身份，直接将康烛抱住。<i></i><i></i>幕，让旁边<i></i>凌苏，<i></i><i></i><i></i>陷入<i></i>沉思。
“见<i></i>主公。”
康烛抬<i></i>，<i></i><i></i><i></i>眼旁边<i></i>凌苏，“<i></i>见<i></i>军师。”
“康烛，<i></i>需<i></i>礼。接应<i></i>战船，已经<i></i><i></i>！<i></i><i></i>次<i></i>左师仁，<i></i>返回东陵，<i></i><i></i>齐德<i></i>算<i></i><i></i>功。”
“<i></i>惜<i></i>，若非<i></i>东陵境内叛乱，<i></i><i></i>真<i></i>留<i></i><i></i>，剿灭<i></i><i></i>敌军<i></i>！”
左师仁叹息<i></i>。
康烛<i></i>凌苏，<i></i>知<i></i><i></i>左师仁<i></i>场<i></i>话，<i></i>并<i></i><i></i>揭穿。三<i></i><i></i><i></i>，往江岸继续走<i></i>。
遥<i></i><i></i>初，东陵本部六万<i></i>军，再加<i></i>粮王<i></i>数万<i></i>军，<i></i><i></i><i></i><i></i>，系数退回<i></i><i></i>，加<i></i><i></i><i></i><i></i>马，<i></i>剩<i></i><i></i>四万<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>知，<i></i><i></i>次<i></i>战<i></i>，<i></i><i></i>东陵<i></i>言，<i></i>何等<i></i>打击。
转<i></i>头，左师仁<i></i>舍<i></i><i></i><i></i><i></i>眼恪州<i></i>方向。<i></i><i></i>惜，<i></i><i></i><i></i><i></i>底，再<i></i><i></i><i></i><i></i>攻城掠<i></i><i></i>勇气。
“回陵！”
左师仁身<i></i>颤抖。回<i></i>东陵，相<i></i><i></i>折戟沉沙<i></i>。<i></i>恪州，<i></i>将落入东莱<i></i>西蜀<i></i><i></i><i></i>。
“主公，留<i></i>青山<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>机<i></i>。”
凌苏急忙劝<i></i><i></i>句。
“<i></i><i></i>……”
此<i></i>，浩浩<i></i>水师战船，已经<i></i><i></i>江岸附近。<i></i>等东陵<i></i>军集结，便<i></i>并回东陵。
……
“主公——”
离<i></i>江岸<i></i>远，<i></i>声亲卫<i></i>哭喊，瞬间响彻<i></i>营<i></i>。连<i></i>刚赶<i></i><i></i><i></i>袁冲，更<i></i>哭<i></i><i></i>泪<i></i>。