恪州南<i></i>，离<i></i>江岸<i></i><i></i>百<i></i><i></i><i></i><i></i>方，战场<i></i>硝烟，并<i></i><i></i>散<i></i>。
<i></i>知<i></i>左师仁升<i></i>求援烟<i></i><i></i>，袁松状若疯狂，<i></i>管<i></i>顾<i></i><i></i><i></i><i></i>攻。即便徐牧<i></i>劝，<i></i><i></i>法制止。
徐牧明白，<i></i><i></i>次，袁松若<i></i><i></i><i></i>杀死左师仁，<i></i><i></i>便<i></i>算<i></i>胜。<i></i><i></i><i></i>，东陵<i></i>粮王合<i></i>，依<i></i><i></i>兵犯<i></i><i></i>。
“东莱军阵，全军压<i></i><i></i>！”
披<i></i><i></i>氅，袁松古稀<i></i>脸庞<i></i>，杀气<i></i>减。连<i></i>两<i></i>两夜<i></i><i></i>休，毕竟<i></i>纪<i></i><i></i>。此<i></i>，连<i></i>话<i></i>声音，<i></i>带<i></i><i></i>股浓浓<i></i>疲倦。
“蜀王勿怪。”
命令<i></i>完，袁松转<i></i>脸，<i></i>色带<i></i>歉<i></i>，“并非<i></i>急功近利，<i></i><i></i>此次左师仁<i></i>死，<i></i>东莱依<i></i>危机重重。”
徐牧点头。既<i></i>劝<i></i>住，<i></i>便<i></i>需再劝。唇亡齿寒，<i></i><i></i>次帮助袁松，<i></i><i></i>整<i></i>西蜀<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>很<i></i><i></i>裨益。左师仁<i></i>东陵，<i></i>旦<i></i><i></i>鲸吞<i></i>势，西蜀<i></i>将寸步难移。
“<i></i>瞒蜀王，<i></i><i></i>几<i></i>，<i></i>已经连<i></i>十<i></i>，觉<i></i>身<i></i><i></i>冷<i></i>。<i></i>般<i></i>阳光<i></i><i></i>，身<i></i><i></i>冷<i></i>厉害。”
裹<i></i>裹衣服，袁松继续平静<i></i><i></i>口，“<i></i><i></i>，吾袁梦松，已经<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>次，<i></i><i></i>容易才<i></i><i></i><i></i>机<i></i>。若<i></i><i></i>杀死左师仁，<i></i><i></i>黄泉，<i></i>何<i></i>瞑目。”
徐牧<i></i>回答。
<i></i><i></i><i></i>傻，<i></i><i></i>知<i></i>，袁松<i></i><i></i>铺路<i></i>，给<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>儿，铺<i></i><i></i>条争霸<i></i><i></i>路。<i></i><i></i>，关<i></i>袁松<i></i><i></i><i></i>儿，<i></i>位袁冲，徐牧并<i></i><i></i><i></i>。虽<i></i><i></i>至<i></i>庸碌，<i></i>文武才<i></i>皆<i></i>平平，算<i></i><i></i><i></i>才。
若<i></i><i></i><i></i>申屠冠，<i></i>怕东莱三州，很快<i></i>遭<i></i>易<i></i>。
“此番战<i></i>，<i></i>管胜负<i></i>何。<i></i>东莱，将<i></i>相赠二十船<i></i>盐铁，送入西蜀。”
“袁王，<i></i><i></i>硝石？”
。
袁松怔<i></i>怔，转<i></i>苍白至极<i></i>脸，“蜀王，<i></i><i></i>皆知，<i></i>硝石<i></i>物，早<i></i>百<i></i><i></i><i></i>，便被<i></i><i></i>丹士，挥霍<i></i>空<i></i>。即便<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>充<i></i>烟花信号，<i></i>堪<i></i><i></i>。”