“齐德，齐德！”
听见城<i></i>叶昂<i></i>喜报，左师仁瞬间狂喜。
“齐德，<i></i><i></i>听见<i></i>吧！袭营<i></i>功<i></i>！快，传<i></i>命令，立即犒赏轻骑营！”
“恭喜主公。”
凌苏堆<i></i>笑容。
<i></i>管怎<i></i>，<i></i><i></i>计<i></i>话，算<i></i><i></i>功<i></i>，<i></i>算稳住<i></i>陈水关<i></i>士气。<i></i><i></i>惜，<i></i>带<i></i><i></i><i></i>三千轻骑营，死<i></i><i></i>剩几百<i></i>。
“拜见公<i></i>。”
叶昂声音颤抖。
凌苏笑<i></i>笑，“领<i></i>犒赏，<i></i>便先回营休息。今<i></i><i></i>立<i></i><i></i>功，辛苦<i></i>。”
叶昂身<i></i><i></i>顿，<i></i><i></i>归<i></i><i></i>什<i></i>，狼狈<i></i>迈<i></i>脚步，往<i></i>走<i></i>。
凌苏抬<i></i>头，<i></i><i></i>城墙<i></i><i></i>士气。<i></i>知晓，<i></i><i></i><i></i><i></i>久，<i></i>场瞒<i></i><i></i>海<i></i>胜利，终归<i></i>被<i></i>揭<i></i>伤疤。
唯今<i></i>做<i></i>，便<i></i><i></i>办法，破掉西蜀<i></i>东莱<i></i>伐林<i></i>计。
……
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>假装打赢，回城传喜报<i></i>？”
蹲<i></i>营<i></i><i></i>角落，司虎语气闷闷。打<i></i>打死半<i></i>，<i></i><i></i>伙，居<i></i><i></i><i></i>卵<i></i>。
见<i></i><i></i><i></i>脸<i></i>，<i></i>见<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>脸<i></i>。
“虎将军莫急。”
站<i></i>营<i></i><i></i>申屠冠，反<i></i>露<i></i>笑容，“经此<i></i>战，凌苏报喜<i></i>报忧，哪怕骗<i></i><i></i>左师仁。<i></i>接<i></i><i></i>，<i></i>必<i></i><i></i><i></i>担<i></i>，长此<i></i><i></i>，陈水关终归<i></i>知<i></i><i></i>场假喜报。”
“若<i></i><i></i><i></i>，便已经<i></i>始<i></i>急<i></i>。”
徐牧点头。申屠冠并<i></i><i></i><i></i>，哪怕传回<i></i><i></i>桩喜报，<i></i><i></i><i></i>凌苏<i></i>言，反<i></i><i></i>压力更<i></i>。