徐牧点头。
。
恪州<i></i><i></i>场战<i></i>，按<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>形<i></i><i></i>，<i></i>远远<i></i><i></i>结束。接<i></i><i></i>，该<i></i>袁松<i></i>边<i></i>反戈<i></i>击<i></i>。
苗通<i></i>边，暂<i></i><i></i><i></i>逼<i></i>太急。<i></i><i></i><i></i>袁松，徐牧此<i></i>，<i></i><i></i>驰援<i></i><i></i>法。粮王<i></i>入局，使<i></i>整<i></i>南方<i></i><i></i>况，变<i></i>越<i></i>扑朔迷离。
毫<i></i>含糊<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>袁松，差<i></i><i></i>相<i></i><i></i>友军<i></i>。连<i></i>常<i></i>爷<i></i>边，<i></i>愿<i></i>写<i></i>休战书，<i></i>让袁松挺<i></i><i></i><i></i>波。
毕竟，除<i></i>左师仁<i></i>外，<i></i><i></i><i></i>其<i></i>势力，<i></i><i></i>愿<i></i><i></i><i></i>粮王崛<i></i>。眼<i></i><i></i><i></i><i></i>被打残<i></i>，谁<i></i><i></i><i></i>，<i></i>冤<i></i>左师仁，<i></i><i></i>野<i></i><i></i>执念，居<i></i><i></i><i></i>深，<i></i><i></i><i></i>，<i></i>半残<i></i>粮王，勾结<i></i><i></i><i></i><i></i>。
形势，变<i></i>越<i></i>越<i></i>利。
“文龙，<i></i>办法再牵制<i></i><i></i>左师仁<i></i>。”
<i></i>先<i></i>，东方敬<i></i>边<i></i>练兵<i></i>名义，让左师仁<i></i>东陵境内<i></i><i></i>军，<i></i>敢贸贸<i></i>奔赴<i></i>线。
<i></i><i></i><i></i>，远远<i></i><i></i>够。
贾周<i></i><i></i><i></i>，“主公此番，<i></i><i></i>再考虑<i></i>件<i></i><i></i>。”
“什<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>南海盟<i></i>边，分<i></i><i></i>两<i></i>阵营。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>西蜀结盟，另<i></i><i></i>，则<i></i><i></i>东陵结盟。<i></i>果南海盟<i></i>东陵联<i></i>，<i></i>左师仁<i></i>势力，将<i></i>疯狂膨胀，几乎<i></i>渝州王持平。”
东陵本<i></i><i></i>实力<i></i>差，刚刚<i></i>粮王加入，<i></i><i></i><i></i>话，再<i></i>南海盟愿<i></i>结盟……便<i></i>贾周<i></i><i></i>，真<i></i><i></i><i></i>庞<i></i><i></i>物<i></i>。
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>次<i></i>话，主公既<i></i>决定<i></i>帮助袁松，<i></i><i></i>，便<i></i>打<i></i><i></i>股气势。<i></i>让赵棣<i></i>边<i></i>亲蜀派，<i></i>更<i></i><i></i><i></i>服力。反<i></i>，若<i></i>主公打输，或者左师仁彻底占<i></i>恪州，<i></i>怕<i></i><i></i>候，南海盟真<i></i>投向东陵<i></i>。”
徐牧听<i></i>明白，贾周<i></i><i></i>思，<i></i>场驰援<i></i>战，极<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>南海盟选择<i></i><i></i>平。