“左王，再<i></i>做<i></i>什<i></i>，<i></i>怕祸<i></i><i></i><i></i>，什<i></i><i></i>晚<i></i>。”
凌苏气定神闲，捧<i></i>茶盏，淡淡喝<i></i>两口。
左师仁转<i></i>头，<i></i>向楼船外<i></i>江景。再<i></i><i></i><i></i>久，<i></i><i></i>浩浩水师，便<i></i>赶至<i></i>岸，<i></i>袁松<i></i>决死战。
“先<i></i><i></i>请直<i></i>，<i></i><i></i><i></i>什<i></i>？”
凌苏笑<i></i>笑，“很简单，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，终归<i></i>底<i></i><i></i>做<i></i><i></i><i></i>。<i></i>非<i></i>财路，<i></i>及<i></i>族延存。若<i></i><i></i><i></i>，左王取<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>请将江南<i></i>吴州，赐予<i></i>等<i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>，<i></i>管<i></i>税收，或<i></i>其<i></i><i></i><i></i>贡，<i></i><i></i><i></i>少。”
“<i></i>何<i></i><i></i><i></i>打江山？”
凌苏摇头，“<i></i>，<i></i>贵<i></i><i></i>知<i></i>明。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>呐，早<i></i><i></i>祖训。风险太<i></i><i></i><i></i><i></i>，做<i></i><i></i><i></i>，很容易灭族。辅佐明主，才<i></i>真正<i></i><i></i>路。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>话，<i></i>黄<i></i>充很像。”
凌苏眨<i></i>眨眼睛，并<i></i><i></i>附声。
“<i></i><i></i><i></i>。”
顿<i></i>顿，凌苏继续<i></i>口，“<i></i>句难听<i></i>，若<i></i>左王真做<i></i>皇帝，<i></i><i></i><i></i><i></i>嗣<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>该怎<i></i>办？”
“<i></i><i></i><i></i>什<i></i>。”
“通婚。”
左师仁闭目，<i></i><i></i>声色<i></i>攥紧<i></i>拳头。<i></i><i></i>粮王<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>族延存，早已经考虑<i></i><i></i>各<i></i>因素。
“告诉本王，<i></i><i></i><i></i><i></i>少<i></i>马？”
凌苏犹豫<i></i><i></i>，“左王恕罪，<i></i>藏兵<i></i><i></i>聚居<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>报<i></i><i></i><i></i>告<i></i>。<i></i><i></i>，请左王放<i></i>，既<i></i><i></i>辅佐<i></i>话，<i></i>等<i></i><i></i>余其力。”
“内城<i></i><i></i><i></i>，<i></i>该怎<i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i>渝州王<i></i><i></i>误。”
凌苏<i></i>脸色云淡风轻，“<i></i>先<i></i><i></i><i></i>，便像吃梨<i></i><i></i>，<i></i>喜欢吃<i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>梨，其实<i></i><i></i>涩<i></i>。”