“主公！”
才刚刚清晨，贾周便已经拄<i></i>拐杖，急急走入<i></i>王宫。
“文龙，怎<i></i>？”
“刚收<i></i><i></i><i></i>报，内城<i></i>边……已经<i></i>始<i></i>。”
听<i></i>，徐牧<i></i>脸色，<i></i>跟<i></i>凝重<i></i><i></i>。
“战<i></i><i></i>何？”
“打<i></i>很凶。渝州王<i></i>边，已经<i></i>军尽<i></i>，<i></i>长阳城外，<i></i>断围剿世<i></i><i></i>联军。<i></i><i></i>，目<i></i>算<i></i>均势。”
徐牧怔<i></i>怔，忽<i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i>，“文龙，若<i></i><i></i><i></i>话，该<i></i>王隆<i></i>领军。”
“正<i></i>，<i></i>粮王<i></i>边，亦派<i></i><i></i><i></i>叫‘怜公<i></i>’<i></i><i></i>。”
“<i></i>听<i></i>。”
徐牧忽<i></i>露<i></i><i></i>笑容，“<i></i>忽<i></i>明白<i></i>，王隆<i></i>何<i></i>退<i></i>城外。其<i></i>，<i></i><i></i>祸及城内<i></i>百姓。其二，王隆<i></i>选<i></i><i></i><i></i>合适<i></i><i></i>间，<i></i><i></i>背刺，使<i></i>世<i></i>联军<i></i>败。”
贾周点头，“听<i></i>，河北诸州<i></i>援军，<i></i>准备回赶，驰援渝州王。<i></i><i></i>，粮王<i></i>边<i></i><i></i>马，<i></i><i></i><i></i><i></i>快<i></i>速度，参与<i></i>战<i></i><i></i>。<i></i><i></i>，粮王<i></i><i></i>部分<i></i>马，应<i></i><i></i><i></i>定州，<i></i>内城<i></i>间<i></i>林山<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i>马，已经<i></i><i></i><i></i>堵截<i></i>。”
“柴宗与常胜。”
“正<i></i>，<i></i><i></i>再<i></i>几<i></i>，世<i></i>联军，包括粮王<i></i>边，必<i></i><i></i><i></i>劣势。<i></i><i></i><i></i>候，王隆再<i></i><i></i>背刺，渝州王便<i></i><i></i>场<i></i>胜。”
古往今<i></i>，胜者<i></i>王，败者<i></i>寇。<i></i><i></i>常四郎打赢，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>办法，慢慢将<i></i><i></i><i></i>脏水，<i></i>泼给粮王<i></i>势力。
“战<i></i><i></i>需<i></i><i></i><i></i>间，方<i></i>尘埃落定。<i></i>瞒主公，<i></i>已经<i></i><i></i>迫<i></i>及待，<i></i><i></i>粮王<i></i>势力，被<i></i>打残<i></i>模<i></i>。”