内城，纪江边<i></i>关隘。<i></i>员渝州裨将，正站<i></i>城头<i></i><i></i>，<i></i>断焦急走<i></i>。猛<i></i><i></i>间，裨将脸色<i></i>顿，随即变<i></i>痛苦。
<i></i><i></i>清<i></i>，<i></i>关隘<i></i>外，渡<i></i>江<i></i>渝州残军，正狼狈<i></i>往回赶。虽<i></i><i></i>先收<i></i><i></i><i></i>报，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>颓势，<i></i><i></i>让<i></i>忍<i></i>住<i></i>悲痛。
<i></i><i></i>主公，<i></i><i></i>霸王常<i></i>棠，带<i></i>六万余<i></i>精锐，却<i></i>功<i></i>返。乍<i></i><i></i><i></i>，<i></i>剩四万余<i></i><i></i>马<i></i>。
“主公！”
裨将立<i></i>城头<i></i>喊，“主公勿<i></i>担<i></i>，<i></i>已<i></i>城<i></i>，给众将士备<i></i>酒宴，给主公洗<i></i>风尘。”
<i></i><i></i>完，裨将迅速跑<i></i>城头。
“甚<i></i>，老<i></i>常四郎，<i></i>重重赏<i></i>！”
<i></i><i></i>依<i></i>霸气<i></i>声音，回荡<i></i>关隘<i></i>空。
……
“军师，听<i></i>主公打输<i></i>。<i></i><i></i>……若<i></i><i></i>，先让<i></i><i></i>回府，洗漱<i></i>番<i></i>，<i></i>迎接主公。”
<i></i>刘府<i></i>，八<i></i>世<i></i><i></i><i></i>主，<i></i>断低声<i></i>气<i></i><i></i>口。<i></i><i></i><i></i>，怎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>位<i></i>入古稀<i></i>老谋士，<i></i><i></i><i></i>胆，直接将<i></i><i></i>给软禁<i></i>。
“再等等，等主公回城。”
刘仲德坐<i></i>椅<i></i>，平静回话。
“刘仲德，莫<i></i>忘<i></i>，<i></i><i></i><i></i>刘<i></i><i></i><i></i>！<i></i><i></i>此<i></i>般，算什<i></i><i></i>思？”
<i></i>方，<i></i><i></i>老头吹胡<i></i>瞪眼<i></i>跳<i></i><i></i><i></i>。
“莫非<i></i><i></i>，<i></i>刘仲德，连本<i></i><i></i><i></i><i></i>认<i></i>？”
“<i></i><i></i>认。<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>主公<i></i>首席幕僚。”
老谋士淡淡<i></i>口，<i></i><i></i>丝毫<i></i>急促。