徐牧语气冷静。
“主公<i></i>智。”
贾周并<i></i>知，此刻徐牧<i></i><i></i>底，涌<i></i><i></i>股涩<i></i>。
<i></i>果常四郎死<i></i>，内城世<i></i><i></i>粮王<i></i><i></i><i></i>，<i></i>再推<i></i><i></i>常<i></i><i></i>傀儡<i></i><i></i>，<i></i>背<i></i>操纵江山。明<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>攻伐<i></i>目标，必<i></i><i></i>西蜀。再加<i></i>左师仁，<i></i><i></i>候，西蜀<i></i>陷入两线战<i></i><i></i>局<i></i>，即便<i></i>挡住，<i></i>西蜀十<i></i><i></i>内，<i></i><i></i>再<i></i>机<i></i>崛<i></i>。
……
两<i></i><i></i><i></i><i></i>间，离蜀<i></i>渝州长伍，<i></i>峪关外<i></i><i></i>路<i></i>，慢悠悠<i></i><i></i>进。
“少爷，<i></i>马车，怎<i></i><i></i><i></i>慢？”
坐<i></i>马车<i></i>，常威<i></i>边啃<i></i>点<i></i>，<i></i>边疑惑<i></i><i></i>问。
“风<i></i>。”
常四郎平静<i></i>口。
“少爷，<i></i>识<i></i>路，再<i></i><i></i>远，便算彻底<i></i>蜀<i></i>。<i></i><i></i>少爷，<i></i>何<i></i>走白鹭郡<i></i>水路？”
“再问<i></i>揍<i></i>。”
常四郎骂咧<i></i><i></i>句。
常威急忙缩<i></i>头，委屈<i></i>继续啃<i></i><i></i>点<i></i>。
马车<i></i>外，<i></i>听<i></i>见“呼呼”<i></i>风声，随军护卫<i></i>马蹄，阵阵踏<i></i>泥<i></i>。
“主公，主公！”
<i></i><i></i>，马车外<i></i>骑<i></i>影疾驰<i></i><i></i>。
“怎<i></i>？”
掀<i></i>车帘，常四郎抹<i></i><i></i>脸<i></i>口。
“西蜀先<i></i><i></i>护送营，已经落<i></i><i></i>头<i></i>。连<i></i>送<i></i>马驹儿，<i></i><i></i><i></i>跟<i></i><i></i>。主公，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>……”
“<i></i><i></i><i></i>什<i></i>。”
常四郎脸色恼怒，“莫<i></i>忘<i></i>，西蜀王<i></i><i></i>老友。再<i></i>讲<i></i>句，老<i></i>将<i></i>丢<i></i>山<i></i>冻<i></i>棍儿。”