贾周<i></i><i></i>思，徐牧听<i></i>明白。<i></i>赵棣<i></i>南海盟，<i></i>果西蜀势<i></i>，<i></i>朝<i></i><i></i>，或许<i></i><i></i>兵<i></i>血刃，直接吞并。<i></i>像左师仁<i></i>袁松<i></i><i></i><i></i>，肯定<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>底，已经<i></i>野<i></i>勃勃。
“文龙，明白<i></i>。”
徐牧呼<i></i><i></i>口气，西蜀<i></i>路<i></i>，任重<i></i><i></i>远。
“主公，<i></i><i></i><i></i>先<i></i><i></i>提议，占尽江南<i></i><i></i>，<i></i>襄江<i></i><i></i>险<i></i>守，复<i></i>北攻<i></i>原。”
“善。”
……
隔<i></i>黄昏，晁义带<i></i>三百<i></i><i></i>亲卫，亦带<i></i>十九颗<i></i>叛贼头颅，风尘仆仆<i></i>回<i></i><i></i><i></i>。
将<i></i>头堆<i></i>皇宫，未<i></i>口，晁义便已经跪<i></i>。
“主公，吾晁义，已经杀尽并州<i></i>欲叛<i></i>将，<i></i>请主公<i></i>目。”
“<i></i><i></i>吧。”
徐牧露<i></i>笑容。<i></i>底<i></i><i></i>晁义，<i></i><i></i>直<i></i>寄予厚望，希望<i></i>位狼族<i></i>将，<i></i><i></i><i></i><i></i>替西蜀，扛<i></i>骑军<i></i>威，打<i></i>更<i></i><i></i>疆土。
晁义并<i></i><i></i><i></i><i></i>，颤<i></i>颤身<i></i>，将头重重磕<i></i>。
旁边<i></i>孙勋，<i></i><i></i>扶持<i></i><i></i>，<i></i><i></i>被推<i></i>。
“请主公降罪，<i></i>愿……革<i></i>将位。”
“<i></i>何<i></i>革<i></i>将位？”
“并州<i></i>王丁绍，受<i></i>蛊惑欲<i></i>叛乱，<i></i>脱<i></i><i></i>罪责。”
“<i></i>已经立功<i></i>。”
徐牧平静<i></i>笑，“晁义，<i></i>便问<i></i>，<i></i><i></i>西蜀<i></i>将军，<i></i><i></i>并州<i></i>将军？”