“蜀王<i></i><i></i>。”
“<i></i>等见<i></i>徐蜀王！”
偌<i></i><i></i>军帐<i></i>，随<i></i>徐牧<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>间，气氛变<i></i><i></i>比热闹。特别<i></i>南海诸州<i></i><i></i>，<i></i><i></i>徐牧，更<i></i><i></i>几分亲近。
“蜀王，赶路辛苦，喝口热茶润嗓<i></i>。”
赵棣亲<i></i>斟<i></i>茶，递<i></i>徐牧<i></i><i></i>。
“<i></i>谢赵兄<i></i>。”
“徐兄！徐兄<i></i><i></i>！”
虎皮椅<i></i>，左师仁<i></i>急急<i></i>身，脸色激<i></i><i></i>握<i></i>徐牧<i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i></i>见，吾弟瘦<i></i>。”
“左盟主<i></i><i></i>线<i></i>战，功<i></i><i></i><i></i>。<i></i>徐牧<i></i><i></i>藏<i></i><i></i><i></i>，做<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“胡<i></i>。”
左师仁佯怒，“若<i></i><i></i>徐兄，<i></i><i></i>原<i></i><i></i><i></i>三十州，早该乱<i></i><i></i>团<i></i>。徐兄虽<i></i><i></i>沧州，<i></i>深谋远虑，<i></i>等<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>佩服<i></i>很。”
“诸位<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i><i></i>，若<i></i>蜀王，怎<i></i><i></i>皇<i></i><i></i>围！”
军帐<i></i>，<i></i>数<i></i>附声。
徐牧淡淡<i></i>笑，“<i></i>敢居功，徐牧与诸位共勉。”
<i></i>朝<i></i><i></i>，沧州妖<i></i>覆灭。<i></i><i></i>原<i></i>割据势力，便再<i></i>拧<i></i><i></i>股<i></i>契机，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>管<i></i>左师仁，或者南海盟，<i></i><i></i><i></i><i></i>演变<i></i><i></i>敌<i></i>。
徐牧<i></i><i></i>很清楚。
“左盟主，<i></i>今<i></i>沧州皇<i></i>，<i></i>况<i></i>何<i></i>？”
左师仁听完冷笑，“徐兄<i></i><i></i>，应<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。便<i></i>皇<i></i><i></i>外，妖<i></i>派<i></i><i></i>帮<i></i><i></i>老匹夫，<i></i><i></i>降使，<i></i>什<i></i><i></i>表请降。”
“徐兄，<i></i>信吗？”
“<i></i><i></i><i></i>信。”
徐牧认真摇头。<i></i>妖<i></i><i></i><i></i>往<i></i><i></i>，属<i></i><i></i><i></i>死鸭<i></i>嘴硬<i></i>。别<i></i>什<i></i>围城，哪怕<i></i>围皇宫，<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>玩命。