?沧州<i></i>战<i></i>，双方仿佛<i></i><i></i><i></i>默契<i></i>般，各<i></i>慢慢罢兵停息。<i></i><i></i>，<i></i>并非<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>打<i></i>。
徐牧很明白，<i></i>左师仁<i></i>性<i></i>，定<i></i><i></i><i></i><i></i>反攻<i></i>。<i></i>妖<i></i>，依<i></i><i></i><i></i>各<i></i>绵<i></i>藏针<i></i>诡计，继续险恶布局。
给左师仁<i></i><i></i>信，<i></i><i></i>双方水师，<i></i>恪州船坞备战<i></i><i></i><i></i>，很快<i></i><i></i>间，左师仁便回信<i></i>，<i></i><i></i><i></i>料直接<i></i><i></i><i></i><i></i>，言辞诚恳至极。
“主公，黄<i></i>主<i></i><i></i>。”
战<i></i>刚罢，松口气<i></i><i></i>，<i></i><i></i>恪州<i></i>黄<i></i>充。<i></i>果<i></i><i></i><i></i>，<i></i>位八<i></i>玲珑<i></i><i></i><i></i>主，更希望<i></i><i></i><i></i><i></i>打仗，马<i></i><i></i><i></i><i></i>统。
“黄<i></i>充拜见蜀王。”走<i></i>楼船，黄<i></i>充急忙长揖。
“黄<i></i>主免礼。”徐牧露<i></i>笑容。
“<i></i>谢蜀王。”
入<i></i>座，黄<i></i>充脸庞认真，正襟危坐。<i></i>知晓，徐牧<i></i>次找<i></i><i></i><i></i>，必<i></i><i></i><i></i><i></i>相商，极<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>场战<i></i><i></i>关。
“黄<i></i>主勿怪，<i></i>次<i></i><i></i>紧急，才急召黄<i></i>主急<i></i>。”徐牧叹<i></i>口气，“攻伐沧州<i></i>战，<i></i>东陵联盟费尽<i></i>血，依<i></i>攻<i></i><i></i>沧州。”
“妖<i></i>布局狡猾，蜀王<i></i>需<i></i>责。”
徐牧笑<i></i>笑，“找黄<i></i>主<i></i>，<i></i><i></i>问<i></i><i></i>……黄<i></i>主<i></i>知晓，妖<i></i><i></i>兵马，<i></i><i></i>何进<i></i>沧州。”
“应<i></i><i></i>先<i></i>捞金碎<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>，<i></i>至少三万余<i></i>士卒，<i></i>怀疑，妖<i></i><i></i><i></i>更<i></i><i></i><i></i>段，<i></i><i></i><i></i>知。”