“莫<i></i>忘<i></i>，徐布衣<i></i>喜欢冒险。<i></i><i></i>稳扎稳打<i></i><i></i>，却反<i></i><i></i><i></i><i></i>怕<i></i>。”
走回城<i></i>，苏妖<i></i><i></i>脸<i></i>，<i></i><i></i>变<i></i><i></i><i></i>重重。<i></i>归<i></i>，<i></i>却忽<i></i><i></i><i></i>，<i></i>并非真<i></i><i></i>解<i></i>位徐布衣。
<i></i>喜欢冒险，<i></i><i></i>初势微<i></i><i></i>候，却<i></i><i></i>次次<i></i><i></i><i></i>博<i></i>。
“阿七，<i></i><i></i>若<i></i><i></i>机<i></i><i></i>话，<i></i>务必<i></i><i></i>，<i></i>举杀死徐布衣。”
“<i></i><i></i>宿敌。”
……
<i></i>沧州西南，连<i></i>攻克<i></i>五六座城，左师仁并<i></i>任何<i></i>惊喜。
连<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>沧州军驰援<i></i>军报。仿佛<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>沧州城镇，<i></i><i></i>像<i></i><i></i><i></i>野花野草，任<i></i><i></i>采撷。
“师信，今<i></i><i></i><i></i>消息？”
左师信摇头，“<i></i>方<i></i>探<i></i>回报，妖<i></i>已经收拢<i></i>军，退<i></i><i></i>沧州西南。”
左师仁沉默闭目，久久才凝声<i></i>口。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>思城府，<i></i>真<i></i><i></i>怕。<i></i>知<i></i><i></i>东陵<i></i>山越<i></i>相助，<i></i>沧州西南<i></i><i></i><i></i>山<i></i>，劣势太<i></i>，<i></i><i></i>才<i></i><i></i><i></i>驰援。”
“主公，<i></i><i></i><i></i>计。”左师信犹豫<i></i><i></i><i></i>口。
“<i></i><i></i>。”
“沧州西南<i></i>诸<i></i>城关，<i></i><i></i><i></i>火烧<i></i>。至<i></i>百姓，<i></i>掳<i></i>东陵<i></i>边。失城失民，妖<i></i>怕<i></i><i></i>忍<i></i>住。”
“师信，<i></i>忘<i></i>啊。<i></i>左师仁扬名<i></i><i></i>，靠<i></i><i></i>什<i></i>？”
“仁……”左师信脸庞<i></i><i></i>，露<i></i><i></i><i></i>叹息。