?“徐兄<i></i><i></i>思，妖<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”左师仁沉<i></i>脸，气儿<i></i><i></i>急喘。
徐牧认真摇头，“<i></i><i></i><i></i>知，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>消息便<i></i><i></i>此。妖<i></i>调兵，恐怕<i></i>酝酿<i></i><i></i><i></i><i></i>阴谋。”
“妖<i></i>暗<i></i>调兵，或<i></i><i></i><i></i><i></i>保罢<i></i>。”
“应<i></i><i></i>。”徐牧笑<i></i>笑，“左盟主<i></i><i></i><i></i>讨伐伪帝，<i></i><i></i>相安<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“王……王零，<i></i>站正<i></i><i></i>，莫<i></i>失<i></i>仪态。”
“主公，<i></i>叫胡零。”左师仁<i></i><i></i><i></i>幕僚，脸色<i></i>怔<i></i>口。
“站<i></i>。”左师仁咬<i></i>牙，抬<i></i>头继续<i></i>向徐牧，“先<i></i>徐兄<i></i>，欲<i></i>诱沧州水师入江，<i></i><i></i><i></i>数？”
“<i></i><i></i><i></i>数，<i></i><i></i><i></i>讲<i></i>，<i></i>西蜀比<i></i><i></i>东陵，粮草<i></i>济，兵损严重——”
“<i></i><i></i>话莫<i></i>再讲。”左师仁眉头紧锁，<i></i>指瞧<i></i>案台，“<i></i><i></i><i></i>何，<i></i><i></i><i></i>支水师，藏<i></i>恪州。<i></i><i></i>，配合<i></i><i></i>战<i></i>。”
“<i></i><i></i>配合，<i></i>归<i></i>调度。”徐牧<i></i>色平静，“<i></i><i></i>，<i></i>战<i></i>便回楚州。”
“徐兄，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“左盟主，<i></i><i></i>既<i></i><i></i>结盟，<i></i><i></i>共<i></i><i></i>敌，莫非<i></i><i></i>防<i></i><i></i>西蜀？若<i></i><i></i>此，倒<i></i><i></i>各回各<i></i>，各<i></i><i></i>战算<i></i>。”
左师仁沉默<i></i><i></i>，眼睛继续<i></i>向徐牧。忽<i></i><i></i>间，<i></i><i></i><i></i>露<i></i><i></i>笑容。
“徐兄讲<i></i><i></i>。既<i></i><i></i>结盟，便该<i></i>气连枝。<i></i><i></i>吧，<i></i>恪州<i></i>边，<i></i>藏<i></i>万五<i></i>水师，<i></i><i></i>候，任<i></i>调度<i></i><i></i>妨。<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>求。”
“什<i></i><i></i>求？”