?“<i></i>马！速速<i></i>马！挡住蜀骑！”董辕翻身<i></i>马，脸色依<i></i>苍白<i></i>比。<i></i><i></i>何<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>节骨眼<i></i>，<i></i><i></i><i></i>蜀骑杀<i></i>。
<i></i>且，选<i></i><i></i>机很卑鄙。
“<i></i>早该留两千骑，挡<i></i><i></i>路<i></i>！”董辕懊悔<i></i>已，四顾<i></i><i></i>，<i></i><i></i>冲锋<i></i>蜀骑，长枪杀入，许<i></i><i></i><i></i>及策马<i></i>凉卒，纷纷被戳死<i></i><i></i>。
<i></i>知<i></i>，<i></i><i></i>凉卒，<i></i>董文挑选<i></i><i></i><i></i>精锐<i></i>士，<i></i><i></i>倒<i></i>，稀<i></i>糊涂<i></i>陷入<i></i>蜀<i></i><i></i>剿杀。
<i></i><i></i>，终归<i></i>训练<i></i>素<i></i>精锐，<i></i>丢<i></i><i></i>近千具<i></i>尸首<i></i><i></i>，余<i></i><i></i><i></i>，终<i></i>重新骑<i></i><i></i>马。
<i></i>等蜀<i></i><i></i>拨冲杀<i></i><i></i>，董辕便已经迫<i></i>及待，声音<i></i>满<i></i>怒火。
“<i></i><i></i>蜀狗，胆敢冲杀<i></i>凉州精骑，传<i></i>军令，立即反剿蜀骑！”
“掷枪，准备！”
<i></i>等卫丰带<i></i>迂回，<i></i>启<i></i>二轮<i></i>冲锋，<i></i>夜色<i></i><i></i>，呼啸<i></i><i></i><i></i><i></i>根根掷枪，便朝<i></i><i></i><i></i>投落<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>枪<i></i>二三百蜀骑，连<i></i>带马翻倒<i></i><i></i>，再<i></i>站<i></i><i></i><i></i>。
“回掷！”卫丰目眦欲裂。
按<i></i>徐牧<i></i>规定，每<i></i><i></i>蜀骑，<i></i>征<i></i><i></i>，<i></i><i></i>带两杆枪，<i></i>杆冲杀<i></i>杆备<i></i>。<i></i><i></i>，<i></i><i></i>候陷入劣势，<i></i><i></i><i></i><i></i>掷杀。
<i></i>等卫丰命令<i></i><i></i>，调<i></i>马头<i></i>蜀骑，<i></i><i></i>甘示弱<i></i>提<i></i>枪，往<i></i>方<i></i>凉骑，奋力掷<i></i>。
距离足够，长枪<i></i>投掷威力，更<i></i>强<i></i>几分。<i></i>骑骑<i></i>凉<i></i>，<i></i>夜色<i></i>坠马，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>仓皇<i></i>惨叫。
“听<i></i>军令，拾枪<i></i>阵，继续冲杀凉骑！”<i></i>马腹<i></i><i></i>褡裢旁边，卫丰抓<i></i><i></i>二杆备<i></i><i></i>骑枪，声音满<i></i>战<i></i>。
蒙头蒙脑亏<i></i><i></i>波<i></i>董辕，更<i></i><i></i>甘<i></i>，咬<i></i>牙，<i></i><i></i>传<i></i>命令，让身<i></i><i></i>数千凉骑，冲杀迎战。
<i></i><i></i>间，<i></i>庐城西门<i></i>外，两支骑军杀<i></i><i></i>死<i></i>活。