“贾兄，<i></i>此<i></i><i></i>相助妖<i></i>，恐<i></i>原<i></i>祸。<i></i><i></i>各<i></i>其主，相杀相惜，此<i></i><i></i>报，便<i></i>报贾兄<i></i>堆坟<i></i>恩。”
贾周苦涩<i></i>念完，将布帕放入<i></i>怀<i></i>。
“军师，抓<i></i><i></i><i></i><i></i>贼<i></i>！”<i></i><i></i>，<i></i>裨将带<i></i>数十骑<i></i>影，急急赶<i></i><i></i><i></i>，<i></i>等停<i></i>马，便将被捆住<i></i>韦秋，整<i></i>儿推<i></i><i></i><i></i>。
嘭。
韦秋痛<i></i><i></i>喊，疯狂扭<i></i>身<i></i>，试<i></i>挣脱绑缚<i></i>麻绳。
“列位……绑<i></i>太紧，<i></i>否松<i></i><i></i>。”
贾周<i></i><i></i>表<i></i>。<i></i><i></i><i></i>怜惜司马修<i></i>各<i></i>其主，却<i></i>法原谅<i></i><i></i>叛蜀<i></i>逆贼。
“啊，<i></i>贾军师！<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>拜祭<i></i>公，祈愿<i></i>公保佑蜀州，贾军师果<i></i><i></i>死！”
贾周冷笑<i></i><i></i>。拄<i></i>拐杖<i></i><i></i>身，并<i></i><i></i>再<i></i>韦秋<i></i>眼。叛主卖师弃<i></i>门，<i></i>间恶毒<i></i><i></i>，几乎<i></i>做完<i></i>吧。
“军师，军师听<i></i><i></i>言！吾韦秋，<i></i><i></i>便<i></i><i></i>纵<i></i>才！<i></i>若<i></i><i></i>，<i></i>拜<i></i>贾军师门<i></i>，愿<i></i>徒<i></i>。此<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>蜀州效命！”
“贾军师，吾韦秋乃<i></i><i></i>才啊！”
走<i></i>几步<i></i>贾周，冷冷回<i></i>头，“忘<i></i><i></i><i></i>讲，<i></i>已经<i></i>徒<i></i>。王宫<i></i><i></i>，挡<i></i><i></i>几<i></i><i></i>少<i></i>，<i></i>便<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>老师计败，尚且<i></i>求死<i></i>志，<i></i><i></i>，便<i></i>猪狗<i></i>辈，<i></i>何入<i></i><i></i>毒鹗<i></i>眼睛！莫<i></i>再聒噪，引颈受死吧！”
韦秋怔<i></i><i></i>场，隔<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>再乞饶——
喀嚓。
樊鲁提刀冲<i></i>，顷刻<i></i>间，韦秋<i></i><i></i>头落<i></i>，滚入<i></i>泥尘<i></i><i></i>。
“樊鲁，<i></i><i></i>安葬司马先<i></i><i></i>尸首……题<i></i>碑吧。”
“军师，<i></i><i></i><i></i>呢？<i></i><i></i>头<i></i>砍飞<i></i>。”