“蜀西<i></i>边，<i></i><i></i>剩<i></i><i></i>郡兵。”
司马修<i></i>皱<i></i>眉头，整<i></i>蜀<i></i>空虚，连<i></i><i></i><i></i><i></i>平蛮营，<i></i>被<i></i>挡<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>候，<i></i>何<i></i><i></i><i></i><i></i>支<i></i>马。
“<i></i><i></i>贼<i></i>，<i></i><i></i>少<i></i>？”韦秋压住气怒。
“约<i></i>数千……夺门<i></i><i></i>，便立即调走百姓，烧<i></i>正北门附近<i></i>巷屋。”
“老师，<i></i><i></i><i></i>让<i></i>军，<i></i>法穿<i></i>火势，复<i></i>攻门！”
“<i></i>拖延<i></i>间。”司马修<i></i><i></i>双狐儿眼，<i></i>入蜀<i></i>始，<i></i><i></i>次露<i></i><i></i>苦涩。
“韦秋，<i></i>需顾忌损伤，<i></i><i></i>需<i></i>毒计缓杀，便<i></i>盾阵<i></i><i></i>，攻<i></i>王宫。”
<i></i>需<i></i>掳<i></i>徐布衣<i></i>王妃<i></i><i></i>嗣，整<i></i>蜀州，<i></i><i></i>投鼠忌器。
“老师，<i></i><i></i><i></i><i></i>——”
“先<i></i>，司马军师，王、王宫<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>军！”
听<i></i>，司马修冷<i></i>脸，急急往<i></i>走。待<i></i>见王宫<i></i><i></i>，密密麻麻<i></i>白衣<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>苦<i></i>闭<i></i>眼睛。
“侠儿军……韦秋，<i></i><i></i><i></i>计<i></i>。”
<i></i>旁<i></i>韦秋，瞬间神色<i></i>乱，全<i></i>先<i></i><i></i><i></i>气风<i></i>。
王宫<i></i><i></i>，李逍遥<i></i><i></i>扶<i></i><i></i>狗福，<i></i><i></i>握剑怒指，冷冷<i></i><i></i>入<i></i><i></i>方。
“<i></i><i></i>军师<i></i><i></i>，留八千侠儿，持剑<i></i>待，请司马先<i></i><i></i>攻！”
“请司马先<i></i><i></i>攻！”随<i></i>逍遥<i></i>声音，整座王宫，响<i></i><i></i>整齐<i></i>呼啸<i></i>声。