?“王，王！”
“吾王啊，狼族将军晁义，带领本部六千狼营，连夜逃<i></i><i></i>城寨，<i></i>知<i></i>踪！”
<i></i><i></i>消息<i></i>徐牧，脸庞<i></i>苦涩<i></i>笑，继<i></i>艰难<i></i>叹<i></i><i></i>声。<i></i>几<i></i><i></i><i></i>间，<i></i><i></i><i></i>诸将坐<i></i>王宫<i></i>，<i></i><i></i>翼翼<i></i>等待<i></i>。终归，等<i></i><i></i><i></i><i></i>坏消息。
“<i></i>定<i></i><i></i>畏罪潜逃<i></i>。”孙勋冷<i></i>脸，“<i></i>怕<i></i><i></i>投凉。<i></i>早<i></i><i></i>，此<i></i><i></i><i></i>头养<i></i>熟<i></i>白眼狼！<i></i>蜀州<i></i>内应叛贼，定<i></i><i></i><i></i>。”
“孙勋，莫<i></i>再言。”徐牧艰难<i></i>抬<i></i>，脸庞<i></i>满<i></i>怒<i></i>。
“等余<i></i><i></i>诸将赶<i></i><i></i><i></i>，本王<i></i>商议伐凉<i></i><i></i><i></i>。”
“伐凉……”
<i></i>场诸将，<i></i><i></i>脸色<i></i>惊。
“主公，眼<i></i>快<i></i>入冬<i></i>。”
徐牧<i></i>答，转<i></i>身，身影<i></i><i></i>寂寥<i></i>往<i></i>走<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>，留<i></i>王宫<i></i><i></i>诸将，<i></i><i></i><i></i>知该<i></i>何，坐<i></i><i></i><i></i>，走<i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>韩九哽咽<i></i><i></i><i></i>口。
“列位，主公<i></i>忧，便<i></i><i></i>等<i></i>争气。<i></i>管<i></i><i></i><i></i>伐凉，老<i></i>韩九，<i></i><i></i><i></i>跟<i></i>主公！”
“该死<i></i>，<i></i><i></i>狼族叛徒！”
……
峪关<i></i>线。
陈忠怒<i></i>冲冲，带<i></i>数百<i></i>亲卫，连夜奔袭，奔入<i></i>城寨<i></i>。
“晁义呢！”
“陈将，晁义带<i></i>本部六千狼营，已经<i></i>逃！主公已派万<i></i>轻骑，<i></i><i></i>剿杀！”
陈忠皱住眉头。久<i></i>峪关，<i></i><i></i>线离<i></i><i></i>远，寻常<i></i><i></i>候，<i></i>偶尔<i></i><i></i><i></i><i></i>，与晁义<i></i>酒言欢。<i></i>底<i></i>，<i></i>觉<i></i><i></i>位狼族<i></i>将军，应<i></i><i></i><i></i><i></i>义字<i></i>头<i></i><i></i>汉，<i></i>非什<i></i>蝇狗<i></i>辈。
“主公<i></i>令，让陈将军七<i></i><i></i>内，收拢辎重，酌<i></i>退回峪关，守住蜀州门户。”
“知晓<i></i>。”