?收<i></i>陈盛书信<i></i><i></i>候，徐牧并<i></i><i></i>任何<i></i>外。<i></i><i></i>贾周，已经早<i></i>打算<i></i>。实话<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>阳谋，司马修确<i></i>玩<i></i>漂亮。
若换<i></i>其<i></i><i></i>诸侯，很<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>被逼入绝<i></i>。
阳谋<i></i><i></i><i></i>叫阳谋，因势利导，光明正<i></i>，<i></i>明知<i></i><i></i>此，却<i></i><i></i>任何<i></i>招架<i></i>力。
“主公先<i></i><i></i>办法，十分<i></i>。”
徐牧点头，“<i></i>今<i></i><i></i>，通告蜀州各<i></i>织造商，<i></i><i></i>随<i></i><i></i>入州外。<i></i><i></i>，若<i></i>蜀锦<i></i><i></i>需<i></i>通达，便<i></i>官<i></i>邮师<i></i>往。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>仅<i></i>织造商，甚至<i></i><i></i><i></i>雇工，桑户<i></i>蚕户，甚至<i></i>许<i></i>利益攸关<i></i>蜀州百姓，<i></i><i></i><i></i>主公<i></i>满。”
贾周忧<i></i>忡忡，“民怨若<i></i>席卷<i></i>势，主公先<i></i><i></i>努力，便<i></i>付诸东流。”
“文龙，<i></i><i></i><i></i>知晓。”徐牧脸色认真，“禁止<i></i>往州外<i></i><i></i>思，便<i></i><i></i>此，除<i></i>州外<i></i>二郡，照常做<i></i><i></i><i></i>外。余<i></i><i></i>十二郡，皆<i></i><i></i>违命。<i></i>欲<i></i>做<i></i>贤王，<i></i><i></i><i></i>州<i></i>若失<i></i>，<i></i>便<i></i><i></i><i></i><i></i>义。”
“<i></i><i></i>，<i></i>将<i></i>布官文，蜀州<i></i>内，与蚕桑<i></i>关者，皆<i></i><i></i><i></i>蜀南<i></i><i></i>。<i></i>管<i></i>平田植桑，或<i></i>招收雇工，<i></i>肆养秋蚕，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>管。<i></i><i></i>，<i></i>蜀南<i></i><i></i>，织造商若<i></i><i></i>圈<i></i>拓业，每<i></i>亩<i></i>，<i></i>金十两银<i></i>。”
十两银<i></i>，<i></i>且<i></i><i></i><i></i>金，已经<i></i>低廉<i></i>令<i></i><i></i>指。
贾周<i></i>眼睛，瞬间亮<i></i><i></i><i></i>。
“蜀南土<i></i>贫瘠，<i></i><i></i><i></i>稻米，<i></i>林木<i></i>长，<i></i><i></i>问题。主公<i></i><i></i>，欲<i></i>借<i></i><i></i>次<i></i>蜀锦祸<i></i>，将蜀南打造<i></i>商业重<i></i>？”