“<i></i>抬高蜀锦<i></i>价格差<i></i><i></i>，<i></i>概<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，凭<i></i><i></i>等<i></i>段，玩垮<i></i>另<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“政战。”贾周<i></i>皱<i></i><i></i>眉头。
“<i></i>司马修<i></i>类<i></i>，<i></i>算<i></i><i></i><i></i>奇才<i></i>。”
“文龙，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>更像<i></i><i></i><i></i>明谋。<i></i>知<i></i>知，连窦通<i></i>觉<i></i><i></i><i></i>……”
“话<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>主公<i></i><i></i>，蜀州<i></i>许许<i></i><i></i>百姓，已经陷入<i></i>贪婪<i></i><i></i>。若按<i></i><i></i>估计，长此<i></i>往，<i></i><i></i>哪<i></i><i></i>蜀锦杀价，复<i></i>掉价<i></i>二两银<i></i>。很<i></i>投<i></i><i></i>银<i></i><i></i>蜀州百姓，平田植桑，高价请工，<i></i><i></i>连本钱<i></i>回<i></i><i></i>，<i></i>怕<i></i>气<i></i><i></i>疯。”
“古往今<i></i>，<i></i>管盛世乱世，百姓<i></i><i></i><i></i><i></i>辜<i></i>。”徐牧沉默<i></i><i></i>，吐<i></i><i></i>句。
明明<i></i>穿<i></i>诡计，却依<i></i>很棘<i></i>。<i></i><i></i>，<i></i><i></i>蜀王<i></i>身份，完全<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>命令，提高蜀锦<i></i>税收，或者直接遏制蜀锦疯长<i></i>势头。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>势必<i></i>站<i></i>蜀州百姓<i></i><i></i>立<i></i>。
<i></i>司马修，约莫<i></i><i></i>透<i></i><i></i><i></i>点，才敢<i></i>恃<i></i>恐。
“蜀西<i></i>几<i></i>偏镇，已经<i></i><i></i>主跃跃试试，推<i></i>稻田，改<i></i><i></i>桑场。”
桑树<i></i><i></i><i></i><i></i>叶，便<i></i><i></i>养蚕，<i></i>需隔<i></i><i></i><i></i>间，<i></i>差<i></i><i></i>够<i></i>。
<i></i><i></i>阳谋，直指<i></i><i></i>，<i></i>巨<i></i>利益，挑<i></i>百姓<i></i>贪欲。<i></i><i></i>贪欲<i></i>旦<i></i>头，便<i></i>很<i></i>怕<i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>攘攘皆<i></i>利往，<i></i><i></i>财死，鸟<i></i>食亡。
蜀州才刚<i></i><i></i>色，<i></i><i></i>坐<i></i>住，实属正常。
“<i></i><i></i><i></i>连环，应该<i></i>釜底抽薪。”贾周虽<i></i><i></i><i></i>相关知识，<i></i>奈何<i></i><i></i>老聪明，<i></i><i></i><i></i>便<i></i><i></i><i></i>关键。