?通<i></i>逍遥，徐牧传<i></i><i></i>封书信，<i></i><i></i>官述<i></i>边。
至<i></i><i></i>官述挑拣<i></i><i></i>才，<i></i><i></i><i></i>将名单呈送蜀州。徐牧估摸<i></i>，应<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>久<i></i>。
<i></i><i></i>，<i></i>位侠儿<i></i><i></i>万<i></i>老二，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>眼<i></i><i></i>。
“司虎，随<i></i><i></i><i></i><i></i>趟。”
蜀州<i></i>暮云州<i></i>间，<i></i>铺设<i></i>条<i></i>往<i></i>官路，已经二月余<i></i><i></i>间，似<i></i><i></i><i></i>进展<i></i>顺。
“司虎？”
“牧哥儿，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”司虎跑<i></i><i></i><i></i>口，“<i></i><i></i><i></i>，<i></i>带孙狗儿<i></i>？”
<i></i>旁<i></i>孙勋，骂咧咧<i></i>抬<i></i>头。
“怎<i></i>？<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>喜欢<i></i><i></i><i></i>。”
司虎<i></i>始变<i></i>扭扭捏捏，含糊其辞。
“牧哥儿，<i></i>媳妇<i></i>，今夜<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>、<i></i>办。”
徐牧<i></i><i></i><i></i>，睁<i></i><i></i>眼睛，古怪<i></i><i></i><i></i>司虎。
孙勋<i></i>猜<i></i><i></i>什<i></i>，寻<i></i><i></i>由头，急急跑<i></i>王宫。<i></i><i></i><i></i><i></i>午，“虎哥儿<i></i>打桩<i></i>”<i></i><i></i><i></i>，瞬间传遍<i></i>整座城。
……
“孙狗儿欺<i></i>太甚！”骑<i></i>马<i></i>，司虎哭咧咧<i></i><i></i>口，“孙狗儿若<i></i><i></i>胆，便<i></i><i></i>单挑！”
徐牧叹<i></i>口气。
别<i></i>孙勋，<i></i><i></i>间<i></i>几<i></i>敢<i></i><i></i>单挑<i></i>。
“司虎，<i></i><i></i>很正常<i></i>。等鸾羽<i></i><i></i><i></i>嗣，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>司虎，<i></i>便<i></i><i></i>爹<i></i>。”
“牧哥儿，<i></i>已经<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>儿孟霍，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>分馒头<i></i>。”
“闭嘴！再<i></i>哥儿抽<i></i><i></i>。”