徐牧知<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。三十州侠儿<i></i>舵主，若<i></i>位<i></i>缚鸡<i></i>力<i></i><i></i>，<i></i>管怎<i></i>，<i></i>归<i></i><i></i>耻辱<i></i><i></i>味。
<i></i><i></i><i></i>东西，<i></i><i></i><i></i><i></i>世，<i></i>某<i></i>高校辩论<i></i><i></i>，<i></i>辩哭八<i></i><i></i><i></i><i></i>鉒席<i></i>徐牧<i></i><i></i>，并<i></i><i></i>太<i></i><i></i>杀伤力。
“<i></i>官堂主，何<i></i>武功？”徐牧笑<i></i>。
“武功，乃<i></i>匡扶正义，惩恶扬善<i></i>本<i></i>。”<i></i>官述认真<i></i><i></i><i></i><i></i>口。
“匡扶正义，惩恶扬善……本舵主<i></i><i></i>随侯爷斩<i></i>奸相，<i></i>北<i></i>带军，堵<i></i>北狄，算<i></i>算匡扶正义，算<i></i>算惩恶扬善？<i></i>若<i></i><i></i>，<i></i>官堂主<i></i>蜀<i></i>再问<i></i>问，<i></i>徐牧入蜀州<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>义<i></i>举？”
<i></i>官述<i></i>脸庞，<i></i><i></i>苦涩。
“<i></i><i></i><i></i>思，蜀王贵<i></i><i></i>舵主，若<i></i>武功，恐<i></i>法服众。”
徐牧摇头，“<i></i>官堂主，<i></i><i></i>武<i></i><i></i>什<i></i>？”
“杀狗官，救百姓。”
“<i></i>便<i></i><i></i>，<i></i><i></i>东西，<i></i><i></i>做<i></i>。<i></i>官堂主杀狗官，<i></i><i></i><i></i>剑器，<i></i><i></i>徐牧，<i></i><i></i><i></i>兵卒，<i></i><i></i><i></i>胆魄<i></i>谋略，<i></i><i></i>何<i></i><i></i>呢。”
<i></i>步<i></i>步走<i></i>，<i></i>入内城<i></i>始，徐牧遇<i></i><i></i>侠儿，数<i></i>胜数。赠酒<i></i>两<i></i>乡民，马六，陈<i></i>桥，老瘸腿……<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>侠儿，<i></i>此，<i></i><i></i>明白，侠儿<i></i>诉求<i></i>东西，虽<i></i><i></i><i></i>异，<i></i>实则<i></i><i></i><i></i><i></i>。
便<i></i>贾周<i></i>言，庙堂争仁，江湖争义，既<i></i>仁义，<i></i>何<i></i><i></i>拧<i></i><i></i>股绳<i></i>。
<i></i>官述捧<i></i>茶盏，<i></i><i></i>呷<i></i>两口，润<i></i>老嗓<i></i><i></i>，<i></i>再度<i></i>口。
“<i></i>舵主，容<i></i><i></i>讲<i></i>句。庙堂与江湖，<i></i>古往今，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>路<i></i>。”
“<i></i>官堂主此言，乃<i></i><i></i>误。若<i></i>路<i></i><i></i><i></i>，先<i></i>李知秋舵主，<i></i><i></i>何执<i></i><i></i>三十州聚义，攻打暮云州。莫非<i></i><i></i>，<i></i>官堂主<i></i><i></i>李舵主<i></i>决策，<i></i><i></i>质疑<i></i><i></i>？”