王复<i></i>声音戛<i></i><i></i>止，<i></i><i></i>劈刀，怒削<i></i><i></i><i></i>颈背，整颗头颅<i></i>翼<i></i>飞。
举<i></i>染血长刀，马毅满脸<i></i>杀气腾腾。
“长丰营，守住城门，等候主公<i></i>军入城！其余<i></i>，随<i></i>列阵，杀<i></i>城头！”
猝<i></i>及防<i></i><i></i>，南门<i></i>守军，许<i></i><i></i><i></i>回<i></i>神，便被蜂拥<i></i><i></i><i></i>入城蜀军，杀<i></i><i></i>断败退。
<i></i><i></i>被征<i></i>守城<i></i>民夫，<i></i><i></i>普通<i></i>，并<i></i>堪战，纷纷弃<i></i>武器，跪<i></i>求饶。余<i></i><i></i>守军，其<i></i><i></i><i></i>少<i></i>章<i></i>豢养<i></i><i></i>兵，约莫<i></i>傲气惯<i></i>，<i></i>肯弃刀，被马毅带<i></i><i></i>，<i></i>断劈死<i></i>城头<i></i><i></i>。
“恭迎，主公入城！”马毅举<i></i><i></i><i></i>刚枭首<i></i>头颅，声声怒吼。
“传<i></i>军令，蜀师入城！”
徐牧振臂举拳，与南门城头<i></i><i></i>抢关蜀军，遥遥相应。
……
正北门<i></i><i></i>，战<i></i><i></i>火<i></i>荼。
章顺越打，便越觉<i></i>哪<i></i><i></i><i></i>。城外<i></i>蜀<i></i>，打<i></i>很凶，<i></i>实际<i></i><i></i>，并<i></i><i></i><i></i>少战损。
“章将军，<i></i><i></i><i></i><i></i>，蜀<i></i>先登<i></i>方阵，寥寥<i></i>几。<i></i>根本……<i></i>像抢关。”忽<i></i>跑回<i></i><i></i>韦貂，语气带<i></i>焦急。
“韦舵主，<i></i><i></i>何高见。”
“章将军，<i></i><i></i>像<i></i><i></i>场牵制战。”
“牵制战？”章顺皱住眉头，<i></i><i></i>久，脸庞蓦<i></i><i></i>白，“<i></i><i></i>，速速派<i></i><i></i>其<i></i>城门，蜀军或<i></i>偷关！”
“快，立即派<i></i><i></i>查探<i></i>番！”
<i></i>语毕，章顺依<i></i>掩<i></i>住满脸<i></i>惊怕。细<i></i><i></i>番，云城正北门<i></i><i></i>，<i></i>真<i></i>韦貂<i></i>言，<i></i><i></i>打<i></i>场牵制战。
装<i></i>太像<i></i>，<i></i>至<i></i>，让<i></i>沉迷<i></i>守城<i></i>紧张<i></i><i></i>。
“章、章将，南门被攻破，败退<i></i>守军士卒，已经退<i></i>回<i></i>！”