“<i></i><i></i>宜迟，<i></i>担<i></i><i></i><i></i>跛<i></i>军师，<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
张渊<i></i><i></i>眼受伤<i></i>肩膀，<i></i>色犹豫<i></i>定。<i></i>终，冷冷点<i></i>点头。
……
“伐木？”坐<i></i>木轮车<i></i>，东方敬脸色平静。
“凉<i></i>随军<i></i><i></i>位参谋，倒<i></i><i></i><i></i>本<i></i>。”
“<i></i><i></i>忘<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。或许<i></i>并<i></i>知，<i></i>并非<i></i>围山，<i></i>等<i></i>，便<i></i>凉<i></i><i></i>山。”
“战场瞬息万变，山<i></i>凉<i></i><i></i>二万军卒，经此<i></i>轮，已非百战老军。惶惶<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>支<i></i>知逃命<i></i>溃军。避其锋，杀其衰。”
“韩九，派<i></i><i></i>通告陈将军，便<i></i>让<i></i><i></i>山<i></i>通<i></i>。等凉<i></i>冲<i></i><i></i>，再结阵剿杀。另外，让布置工<i></i><i></i>民夫，速速退<i></i>山林<i></i>。”
抬<i></i>头，东方敬湿漉<i></i>脸庞<i></i>，涌<i></i><i></i>清冷<i></i><i></i>。
“主公等<i></i><i></i>，<i></i><i></i>等<i></i><i></i>。”
“今<i></i>，<i></i>东方敬，便<i></i>怒斩<i></i>三张！”
……
清晨<i></i>雨水，<i></i>始<i></i>整座平峰<i></i>，升<i></i>阵阵<i></i>湿雾。
直至，几乎砍光<i></i>整座山峰<i></i><i></i>林木，张渊才让<i></i>停<i></i><i></i>。
卓元<i></i>难<i></i>披<i></i>袍甲，握<i></i><i></i>柄长剑，跟<i></i>张渊<i></i><i></i>，神色<i></i>满<i></i>担忧。
“张将切记，<i></i>军冲<i></i><i></i>围剿，莫<i></i>回头，奔<i></i>跃马滩，与主公<i></i>合。”
“卓军师，某立<i></i>军令状！何况，<i></i><i></i>两<i></i>胞弟，<i></i>死<i></i><i></i><i></i>跛<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>挑<i></i><i></i>头，羞辱<i></i><i></i>！”
“若凉骑<i></i>冲<i></i>山，<i></i><i></i>蜀<i></i>何足畏惧！”
卓元<i></i>沉默<i></i><i></i>，终究什<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>叹<i></i><i></i>口气。
“既<i></i><i></i>军参谋，愿随张将。<i></i>张将<i></i>山<i></i><i></i>，<i></i>宜立即厮杀，先退<i></i>围剿<i></i><i></i>，整顿<i></i>番士气。今<i></i><i></i><i></i>往<i></i>，蜀<i></i><i></i>山<i></i>，应<i></i><i></i><i></i>布置——”
“卓军师，<i></i>知晓，<i></i><i></i><i></i>讲<i></i>！”张渊冷冷打断，左右<i></i><i></i><i></i>眼，<i></i><i></i>准备妥<i></i><i></i><i></i>，迅速传<i></i>命令。