李<i></i>碗哭哭啼啼<i></i>，<i></i>帮徐牧系<i></i>袍甲，约莫<i></i><i></i>熟悉，<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>肚<i></i><i></i>姜采薇，红<i></i>眼睛，<i></i>线<i></i>索<i></i>系<i></i>。
“莫哭，很快回<i></i>。”阳光<i></i>，徐牧露<i></i>笑容。
“<i></i><i></i>知晓，<i></i><i></i>常<i></i>拼命。<i></i>世<i></i>便<i></i><i></i>此，做东<i></i><i></i>，富<i></i>狗吏欺<i></i>，<i></i><i></i><i></i>蜀王，依<i></i><i></i>势<i></i><i></i><i></i><i></i>欺<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>输<i></i>。<i></i><i></i>步<i></i>步，走<i></i><i></i>今<i></i>。”
“<i></i>徐牧，便<i></i>乱世<i></i>长枪，<i></i>长枪<i></i><i></i>，便敢杀<i></i><i></i>条血路。”
转<i></i>身，徐牧脸色凝沉。
<i></i><i></i><i></i>身<i></i>哦，李<i></i>碗<i></i>哭声，<i></i>及姜采薇<i></i>啜泣，<i></i>跟<i></i>响<i></i><i></i><i></i>。
“诸将——”徐牧走<i></i>王宫，冷声怒吼。
“主公，<i></i>等<i></i>此！”
<i></i><i></i>间，司虎弓狗，<i></i>文柴宗，韩九<i></i>诸<i></i><i></i>裨将，<i></i>及贾周<i></i>东方敬，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>徐牧左右。
“柴宗，此<i></i><i></i>莫<i></i><i></i><i></i>，依<i></i>留<i></i>南林郡，若虎蛮敢趁乱，便领万<i></i><i></i>及<i></i>荒<i></i>边军，守住隘口。”
柴宗点头，约莫<i></i>早知<i></i><i></i><i></i><i></i>结果，很快转身离<i></i>。
“<i></i>文，<i></i>领万<i></i>，<i></i>东方军师奔赴峪关。<i></i>估计，凉<i></i><i></i><i></i>峪关<i></i>外修关筑寨，企图堵死峪关<i></i><i></i>路。<i></i>全权指挥，若<i></i><i></i><i></i>吉，便退回峪关。”
<i></i>文刚<i></i>领命——
却<i></i>料，坐<i></i>木轮<i></i><i></i>东方敬，忽<i></i><i></i><i></i>口。
“主公，<i></i>否换将？”
<i></i><i></i>句，<i></i>仅<i></i>徐牧，连<i></i><i></i>文等诸<i></i>将军，<i></i><i></i><i></i>愕<i></i>。
整<i></i>蜀州十四郡，<i></i>文堪称<i></i>稳重<i></i>首席<i></i>将，正<i></i>担<i></i>峪关方向，徐牧才派<i></i><i></i>文<i></i><i></i>。