?“谈<i></i>拢<i></i>。”董文摇<i></i>头，<i></i>似叹息<i></i>比。
“徐兄，<i></i><i></i>明白。<i></i>打<i></i>安并二州<i></i><i></i>，收拢降卒，再加<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>养马<i></i>，至少<i></i><i></i>六万骑军，十四万<i></i>步卒。”
徐牧<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>向关<i></i>，语气平淡至极。
“<i></i><i></i>该明白，<i></i>徐牧<i></i><i></i>怎<i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i>倚靠<i></i><i></i>，<i></i>尚且敢杀入草原。若<i></i>董兄<i></i>信，敬请<i></i>试<i></i>番。”
“<i></i><i></i>锐气，已经<i></i><i></i>。反<i></i><i></i><i></i>带<i></i>凉州，打<i></i><i></i>胜！”
徐牧立身<i></i>城关<i></i>，冷冷做<i></i><i></i><i></i>“请”<i></i><i></i>势。
“猪狗<i></i>辈，弑父杀兄，何敢<i></i>言<i></i>惭！”
“弑父杀兄，欲加<i></i>罪。”
董文转身，<i></i>走<i></i>几步，脸色变<i></i>清冷<i></i>比，声音蓦<i></i>响<i></i>。
“通告<i></i><i></i>，便<i></i>蜀州王徐牧，犯<i></i><i></i>州威仪，<i></i>破州灭族！”
“十<i></i><i></i>，凉州<i></i>军攻蜀！”
峪关<i></i><i></i>，数<i></i>清<i></i>凉骑，抬<i></i><i></i><i></i><i></i>长枪，指<i></i>峪关怒吼<i></i>休。凉狐司马修，<i></i>身走<i></i>草棚，儒雅<i></i>脸庞<i></i>，<i></i>露<i></i><i></i>杀伐<i></i><i></i>。
……
<i></i>早<i></i>始，徐牧便知<i></i><i></i>狗屁倒灶<i></i><i></i>盟，<i></i><i></i>董文<i></i>吃<i></i>蜀州<i></i>托词，胃口<i></i><i></i><i></i>罢<i></i>。
等城外<i></i>马蹄声渐<i></i>。徐牧<i></i>脸庞，才变<i></i>凝重<i></i><i></i>。
“主公，<i></i>峪关<i></i>，末将定保蜀州<i></i>失！”陈忠<i></i>旁抱拳。
“<i></i><i></i><i></i>信<i></i>。”徐牧点头。<i></i><i></i><i></i>考虑<i></i>，并非<i></i>陈忠<i></i><i></i><i></i><i></i>简单。
按照<i></i>初<i></i>贾周<i></i>商议，凉州<i></i>更<i></i><i></i><i></i>，<i></i>两路攻蜀。若<i></i>等<i></i>白鹭二郡被打<i></i>，<i></i>峪关<i></i>外，<i></i>彻底被堵死。
两条通<i></i>尽毁。<i></i><i></i>，<i></i>真<i></i><i></i>被困死<i></i>蜀州<i></i><i></i>。