仅余<i></i>二百余蜀州悍卒，骑<i></i>马<i></i>，纷纷弃刀换<i></i>铁枪。
司虎扛<i></i>巨斧，满眼<i></i><i></i>怒火。<i></i><i></i><i></i>简单<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>害军师，害<i></i><i></i>牧哥儿，便<i></i>该杀<i></i>直娘贼。
<i></i>听<i></i>杂乱<i></i>脚步声，越<i></i>越近。<i></i><i></i><i></i>，便<i></i><i></i>数遮<i></i>麻<i></i><i></i><i></i>影，疯狂涌<i></i><i></i><i></i>。
“便<i></i><i></i>蜀州<i></i>骑<i></i><i></i>术，凿穿敌<i></i>！”卫丰涨红脸色，抬枪怒喊，“二百骑，平枪——”
“平枪！”
冲锋<i></i>烈马与铁枪，排<i></i>长枪阵，随<i></i>卫丰<i></i>命令，呼啸<i></i>往<i></i>疾冲。
“步弓何<i></i>，射死<i></i><i></i>蜀<i></i>！”<i></i><i></i>将军立<i></i>五千<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>方，迅速<i></i><i></i>命令。
昂——
<i></i>匹匹<i></i>烈马，随<i></i>扎入身<i></i><i></i>箭矢，<i></i>断失蹄，整<i></i>倒<i></i>冲锋<i></i><i></i>路<i></i>，溅<i></i><i></i>阵阵<i></i>碎雪。
“凿穿，刺死<i></i><i></i>！”卫丰目眦欲裂，怒吼<i></i><i></i>枪戳<i></i>，将<i></i><i></i>冲<i></i><i></i>敌<i></i>，刺碎<i></i>头颅。
徐牧明白，<i></i><i></i>幕<i></i><i></i><i></i><i></i>思，<i></i>让<i></i>离<i></i>内城，带<i></i>将死<i></i>贾周，回蜀州彻底等死。
噔。
立<i></i>五千士卒<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>将军，忽<i></i>抬弓，<i></i>箭射<i></i>马车，<i></i>入<i></i>三寸<i></i>余。
噔噔噔。
漫<i></i><i></i>箭矢，齐齐射<i></i>马车——
“军师啊，老贾啊！”司虎抱<i></i>巨斧，砍飞<i></i><i></i><i></i>脑袋，痛<i></i>欲<i></i><i></i>跪<i></i><i></i>喊。
“哈哈哈！”<i></i><i></i>将军收<i></i>弓，止<i></i>住<i></i>狂笑。<i></i><i></i>密集<i></i>飞矢，除非真<i></i><i></i>铁<i></i>，否则必死<i></i>疑。
<i></i><i></i>五谋，毒鹗已死！
“啊，啊啊！”卫丰痛苦<i></i><i></i>喊，戳<i></i>铁枪，带<i></i><i></i><i></i><i></i>命<i></i>往<i></i>冲杀。
“蜀王，莫非<i></i>吓傻<i></i>？”<i></i><i></i>将军冷笑，抬头<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>徐牧。若非<i></i><i></i>头<i></i>令，<i></i>今<i></i><i></i>光景，<i></i>巴<i></i><i></i>连蜀王<i></i><i></i>刀砍<i></i>。