“徐郎！”
远远<i></i>，李<i></i>婉高八度<i></i>声音，便<i></i><i></i><i></i>响<i></i><i></i><i></i>。
徐牧站<i></i>城头<i></i>，笑<i></i>往<i></i>方挥<i></i>。
目光<i></i>及，姜采薇刚<i></i><i></i><i></i><i></i>马车，站<i></i>风<i></i>，朝<i></i><i></i>力挥<i></i><i></i>臂。
陈盛，喜娘，<i></i>狗福，老秀才，陈打铁……<i></i><i></i>庄<i></i><i></i>脸庞，<i></i>慢慢<i></i><i></i><i></i>视线<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>，<i></i>樊鲁扶<i></i>身<i></i>羸弱<i></i>贾周，站<i></i><i></i>蜀<i></i><i></i>土<i></i><i></i>。
“文龙！”
贾周仰<i></i>脸庞，露<i></i>欣慰<i></i>笑容。
即便隔<i></i><i></i>远，徐牧却<i></i><i></i><i></i>清楚，<i></i>位辅佐<i></i>迈向争霸<i></i>东屋先<i></i>，已经肉眼<i></i>见<i></i>苍老。
“<i></i>碍。”入<i></i>王宫，贾周语气平<i></i>。
“<i></i><i></i>轮，主公取<i></i>蜀<i></i>十三郡，该<i></i>始养翼<i></i>。”
“养翼，便<i></i><i></i><i></i>山鹰，待养丰满<i></i>羽翼，便<i></i>飞冲<i></i>。”
徐牧静静听<i></i>，<i></i>头哽塞。
“文龙，蜀州已定，<i></i>段<i></i>间，<i></i>若先调养身<i></i>。”
“蜀州虽定，<i></i>亦<i></i>内患。”贾周捧<i></i>茶盏，平静喝<i></i><i></i>口，似<i></i><i></i>听清楚徐牧<i></i>话。
“百废待兴，官吏选拔，<i></i>建议，主公提早<i></i>蜀州<i></i>试，积攒<i></i>才。”
“空缺<i></i>官职，先依<i></i>白鹭郡<i></i>法<i></i>，选老卒<i></i>任，再挑<i></i><i></i>德高厚望者，加<i></i>辅佐。”
“另外，主公该制法度<i></i>。<i></i>规<i></i>矩，便<i></i><i></i>方圆。刑，律，典，科<i></i><i></i>东西，<i></i><i></i>或缺。”
“知主公<i></i>擅长，<i></i>代劳<i></i>番。”
“主公，<i></i><i></i>二<i></i>，<i></i>王宫外走走，<i></i>何。”