?峪关城<i></i>，简朴至极<i></i>将军府。<i></i>茶<i></i><i></i>厮退<i></i><i></i><i></i>，<i></i>门<i></i><i></i><i></i>带<i></i>。
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>位毒鹗？”陈忠皱<i></i>眉头，忍<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>耐，给贾周斟<i></i><i></i>盏茶。
“正<i></i>。”贾周正襟危坐，微微苍白<i></i>脸庞，显<i></i>冷静至极。
“整<i></i>蜀州，<i></i>很少给<i></i>斟茶。”放<i></i>茶壶，陈忠语气沉沉，“<i></i>既<i></i><i></i><i></i>，<i></i>必便<i></i>徐布衣<i></i><i></i>思<i></i>？”
“丑话先<i></i><i></i><i></i>头。两军交战，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>使臣，<i></i>盏茶<i></i>功夫，<i></i>若<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>理，<i></i><i></i><i></i>杀<i></i>祭主<i></i>。”
“慢<i></i>讲，茶尚热。”
哐。
<i></i>边<i></i><i></i>，陈忠<i></i>边解<i></i>刀鞘，整柄拍<i></i>桌<i></i><i></i>。
贾周并未立即<i></i>口，伸<i></i><i></i>抓<i></i>茶盏，仰头<i></i>饮<i></i>尽。
“毒鹗先<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>盏茶<i></i><i></i>间……”陈忠脸色惊愕，声音却带<i></i>敬服。
“<i></i>需。”贾周咳<i></i>声，抬头<i></i>向陈忠，平稳<i></i>口。
“陈将军<i></i>该收<i></i>消息<i></i>，蜀西王请降，五万蜀<i></i>营向<i></i>主请降。”
陈忠怔<i></i>怔，抬头脸色震惊。
“<i></i>真<i></i>？”
贾周并未回答，继续<i></i>口。
“<i></i><i></i>问<i></i>句，<i></i>主占<i></i><i></i><i></i>，将军<i></i><i></i>哪。凉州？凉州王嫡<i></i>死<i></i>峪关<i></i>，<i></i><i></i><i></i>，便<i></i><i></i><i></i>死字。”
“内城<i></i>？<i></i><i></i>该知<i></i>，内城<i></i>渝州王，与<i></i>主<i></i>老友。”
“入沧州，<i></i><i></i>何<i></i><i></i>。”陈忠皱<i></i>眉头。
“入沧州保皇，确实<i></i><i></i>条<i></i>路。”贾周依<i></i>平静，“<i></i>陈将军<i></i><i></i><i></i><i></i>，保皇<i></i><i></i><i></i>世<i></i>门阀，<i></i>让<i></i><i></i><i></i>外州败将，跻身朝堂？”
陈忠脸色沉默，缓缓伸<i></i>，<i></i>给贾周斟<i></i><i></i>盏茶。
“<i></i><i></i>路<i></i>走，<i></i>入峪关，便<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>条路。”贾周<i></i>拿<i></i>茶盏，慢慢放<i></i>嘴边。