?“五万徐<i></i>军<i></i>军叩城！替<i></i><i></i>义，讨伐<i></i><i></i>蜀王！”<i></i><i></i><i></i>外，<i></i>声声<i></i>高呼，依<i></i><i></i>绝<i></i>耳。
“<i></i>该死<i></i>布衣贼，<i></i><i></i>蛊惑百姓！<i></i><i></i>贱民<i></i><i></i>敢反，等守城<i></i><i></i>，<i></i>定<i></i><i></i>满门抄斩。”
“西门，南门<i></i><i></i>敌军，<i></i>何东门<i></i>见。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>定<i></i><i></i>兵力<i></i>够。”窦纲露<i></i>冷笑，“窦铸，<i></i>莫<i></i>忘<i></i>，<i></i>先<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>三万<i></i>。<i></i><i></i>城门分<i></i>万，<i></i>哪<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>？”
窦铸苦涩<i></i>呼<i></i><i></i>口气。<i></i><i></i><i></i>，蜀<i></i>五郡，若非<i></i><i></i><i></i><i></i>将军白凛，<i></i><i></i>真<i></i><i></i>办法，<i></i>统蜀<i></i>九郡<i></i>。
“窦纲，<i></i>分析<i></i>很<i></i><i></i>理……莫管其<i></i><i></i>，先守住！便<i></i><i></i><i></i>言，<i></i><i></i>贼军<i></i>队伍很长，<i></i><i></i>两三万<i></i>数。”
“该死，派<i></i><i></i><i></i><i></i>，让<i></i><i></i>贱民离远<i></i><i></i>，吵死<i></i>！”
……
“主公，敌军<i></i>守城。”
徐牧<i></i>答，抬头<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>座高耸<i></i>巨城。隐约间，<i></i><i></i>听<i></i>见城<i></i>百姓<i></i>哭喊。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，六千余<i></i><i></i>军，已经扛<i></i>简易搭建<i></i>城梯，准备强攻。
司虎拔<i></i><i></i>株树，<i></i>劈<i></i>枝叶，稳稳抱<i></i>。<i></i>等<i></i><i></i>牧哥儿喊话，<i></i>便立即抱<i></i>树桩<i></i>撞城门。
左右<i></i><i></i><i></i><i></i>，做<i></i>很<i></i>次<i></i>，<i></i><i></i><i></i>功另<i></i>。
“韩九，<i></i>唱蜀辞<i></i>。”
原本提<i></i>刀盾<i></i>韩九，听<i></i>徐牧<i></i>话，脸色蓦<i></i><i></i>怔。
“<i></i>唱，黄曲儿<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>街唱‘媚三娘’，<i></i><i></i>傻<i></i>户赏<i></i>二两银<i></i>。”
“韩九，先唱蜀辞，<i></i><i></i><i></i>头。”
虽<i></i><i></i>明白<i></i><i></i>主公<i></i>做什<i></i>，<i></i>韩九<i></i><i></i>稳稳<i></i><i></i>口。
“愿君南<i></i>。”
“<i></i>至蜀苍——”
……
<i></i><i></i><i></i>，六千余<i></i><i></i>徐<i></i>军，<i></i>跟<i></i>齐声唱<i></i><i></i><i></i>。
“峪关百<i></i>。”