?“<i></i>征。”
“<i></i>征——”
“<i></i>船者背弓握刀，<i></i>急<i></i>军奔赴浮山。”
“恭送登船者，<i></i>蜀州<i></i>儿郎，皆<i></i>江<i></i><i></i><i></i>蛟！”
<i></i>徐牧<i></i><i></i>，<i></i>队队<i></i>士卒，<i></i><i></i>文樊鲁<i></i><i></i>将军<i></i>带领<i></i><i></i>，各司其职。
徐牧立<i></i>江岸，任<i></i>江风<i></i>阵阵<i></i>乍<i></i>，吹<i></i>袍甲呼呼<i></i>响。司虎<i></i>难<i></i>寻<i></i>身合适<i></i>战甲，带<i></i>覆脸<i></i>铁头盔，<i></i>巨<i></i><i></i>般，稳稳站<i></i>徐牧身边。
清晨<i></i>湿漉，沾湿<i></i>许<i></i><i></i><i></i>眼眶。
<i></i>未等<i></i>军走远。
聚<i></i>江岸<i></i>妇孺老弱，已经高呼<i></i>声。
“愿君南<i></i>，<i></i>至蜀苍。”
“峪关百<i></i>，襄水茫茫。”
“山<i></i>巍巍，似<i></i>儿郎。”
“水<i></i>粼粼，英姿红妆。”
……
蜀州<i></i><i></i>，逢<i></i><i></i>灾兵祸，便<i></i><i></i><i></i>首蜀辞。其<i></i><i></i>寓<i></i>，便<i></i>齐聚<i></i><i></i>，度<i></i>难关。
“列位袍泽，妻儿老父皆<i></i><i></i>等<i></i><i></i>。江匪夺<i></i>衣食，<i></i><i></i>敌军泛江，欲<i></i>毁<i></i><i></i>园。<i></i>丈夫<i></i><i></i>世，<i></i><i></i>三尺刀器铸城墙。”
“五千儿郎入江川，若<i></i>幸<i></i>死，恭请回英雄祠！”
<i></i>骑骑<i></i>裨将，扬<i></i>缰绳狂奔，<i></i><i></i><i></i><i></i>声声<i></i>长吼。
“入江——”
徐牧稳稳立<i></i>，<i></i>按长剑，目光跳<i></i><i></i>炬。
<i></i><i></i>真正<i></i>义<i></i>，<i></i>打江山<i></i><i></i><i></i>场<i></i>仗。若败，即便<i></i>活，<i></i><i></i>像条丧<i></i>狗儿<i></i><i></i>，被<i></i>撵<i></i>打。
“登船。”徐牧沉沉吐<i></i><i></i>句。
三艘入水<i></i>盾船，每<i></i>艘约莫六百余<i></i>。<i></i><i></i><i></i>船窗，按<i></i>徐牧<i></i><i></i>思，各<i></i>喷火<i></i>油柜，<i></i>及重弩，列阵<i></i>待。