常威带<i></i><i></i>，追<i></i><i></i>城门，将二三拨<i></i>飞矢射<i></i>。瞬间，夜色<i></i><i></i><i></i>数十<i></i>坠马<i></i>亡。
“吼！”
城头<i></i>，城关<i></i>，处处<i></i>胜利<i></i>长呼。
徐牧踏<i></i>脚步，带<i></i>千<i></i><i></i>死士亲卫，冷冷入<i></i>河州城。
……
远<i></i>几十<i></i>外<i></i>赵青云，<i></i><i></i><i></i>停<i></i>脚步，仓皇回<i></i>头，<i></i><i></i><i></i>方<i></i>远<i></i>处，河州城<i></i>空升<i></i><i></i>浓烟。
“<i></i><i></i>怎<i></i>？城<i></i><i></i>火<i></i>？”
黄<i></i>春<i></i>皱<i></i>眉头，“<i></i>灶做饭<i></i><i></i>辰早<i></i><i></i>。”
“黄<i></i>春，<i></i>再提<i></i><i></i>字眼，<i></i>杀<i></i><i></i>！”赵青云怒容满<i></i>，什<i></i>北狄<i></i><i></i>智士，<i></i><i></i><i></i>活<i></i><i></i><i></i>，被<i></i>东<i></i>牵<i></i>鼻<i></i>，<i></i><i></i>耍猴<i></i>般玩弄<i></i>。
黄<i></i>春皱<i></i>皱眉，<i></i>知<i></i>，<i></i><i></i>冷哼<i></i>声。
“莫非<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”赵青云<i></i>敢打<i></i>缰绳。河州<i></i><i></i><i></i><i></i>盘，<i></i>此，<i></i>先<i></i><i></i><i></i>候，<i></i>特<i></i>花<i></i><i></i>少银<i></i>，打造<i></i><i></i>座气度<i></i>凡<i></i>将军府。
许久，终<i></i><i></i>探查<i></i>哨骑，火急火燎赶<i></i>回<i></i>，<i></i>口<i></i><i></i><i></i>句话，差点<i></i>让赵青云惊<i></i>摔马。
“将军，河、河州城被<i></i>攻破<i></i>！”
……
“征北将军府。”
入<i></i>河州，徐牧冷冷抬头，<i></i><i></i>城<i></i>正北方，<i></i>座即将落<i></i><i></i>精致府邸。
铺<i></i>彩瓦，砌<i></i>长长<i></i>鹅卵石步<i></i>。连<i></i>府邸<i></i><i></i>，<i></i>立<i></i>四座卧身<i></i>石狮。
徐牧<i></i><i></i><i></i>笑，<i></i>征北将军<i></i><i></i><i></i>两<i></i>呢，便<i></i>始穷奢极坏<i></i>。
河州城<i></i>，处处<i></i><i></i>哀嚎痛哭<i></i>百姓。先<i></i><i></i>攻城<i></i><i></i>，<i></i>惊<i></i>怕<i></i>躲<i></i>深巷，<i></i><i></i><i></i>冒<i></i>头，徐牧才<i></i>清，<i></i><i></i>两<i></i><i></i>，<i></i><i></i>浑身褴褛，<i></i>及饿<i></i>蜡黄<i></i>脸庞。