“<i></i><i></i>怎<i></i>。”赵青云冷笑。
“<i></i>纪新登基<i></i>皇帝，听<i></i><i></i><i></i><i></i>昏君。至少，<i></i>主英明神武，<i></i><i></i>做榨干百姓<i></i>蠢<i></i>。”
“拓跋虎<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>忠犬，估计<i></i>很高兴。”
黄<i></i>春微微<i></i>笑，<i></i><i></i>半分<i></i>气。
“赵将军，此<i></i>正<i></i>千载难逢<i></i><i></i>机，内城战乱，三州欲<i></i><i></i>立，<i></i><i></i>其<i></i><i></i>定边将<i></i><i></i><i></i>观望<i></i>势。<i></i>主<i></i><i></i>，<i></i><i></i>赵将军愿<i></i>，便<i></i>封右谷蠡王，等<i></i><i></i><i></i>纪王爵。”
赵青云<i></i>答话，<i></i><i></i><i></i>驱赶，犹豫<i></i><i></i>走<i></i><i></i>军帐。
“赵将军，望州城<i></i>守<i></i>住<i></i>，<i></i><i></i>回，<i></i>河州<i></i>方<i></i>渝州王，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>估计<i></i>捅<i></i>刀<i></i>。”
赵青云咬<i></i>牙，蓦<i></i><i></i><i></i><i></i>常<i></i>棠<i></i>老关<i></i><i></i>狗话。
“将军。”
<i></i><i></i>，<i></i><i></i>裨将急急走<i></i>。
“将军，收<i></i><i></i>军报。”
“念。”
“<i></i>宰辅徐牧，兵<i></i>老关，领四万<i></i>军——”
赵青云脸色剧变，急忙抢<i></i><i></i>军报，仔仔细细<i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>完，<i></i>整<i></i><i></i>顿<i></i>原<i></i>，<i></i><i></i><i></i>知<i></i><i></i>什<i></i>。
“将军？”
“莫<i></i>话。”赵青云闭<i></i>眼，脑海<i></i>迅速盘算<i></i><i></i>。
……
望州城头，老将廉永<i></i><i></i>盘算。<i></i><i></i><i></i>赵青云，<i></i><i></i><i></i>盘算<i></i>何守住望州城。
<i></i>晓<i></i><i></i>，<i></i>初<i></i><i></i><i></i>座望州城，死<i></i><i></i>少<i></i>。<i></i>位<i></i>东<i></i>更<i></i>神勇，<i></i>区区两千兵力，拖住<i></i>十几万北狄<i></i>军<i></i>脚步，<i></i><i></i><i></i>带兵赶<i></i>，方<i></i><i></i>场<i></i>胜。