?“徐、徐卿<i></i>造反！”袁安几乎<i></i><i></i>全身<i></i>力气，才急急喊<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>兴致，<i></i>烂<i></i><i></i><i></i>纪，<i></i><i></i><i></i>玩吧。”
“徐卿莫<i></i><i></i>答应<i></i>皇叔，做、做朕<i></i>托孤<i></i>臣？”
“<i></i><i></i>知<i></i><i></i><i></i>托孤<i></i>臣？”徐牧冷笑，“<i></i><i></i>皇叔<i></i>留<i></i><i></i>二句话，<i></i><i></i><i></i>怕告诉<i></i>。”
“若袁安扶<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>选择。明白<i></i><i></i>。若非<i></i><i></i>姓侯<i></i>间<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>微末伎俩，<i></i>何<i></i>登<i></i>王座。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>运气<i></i><i></i>，终归<i></i>赌输<i></i>。”
<i></i>完，徐牧转<i></i>身，冷冷走<i></i>御书房。
“徐牧！<i></i>敢羞辱<i></i>朕！”袁安气极，居<i></i>追<i></i><i></i><i></i>，“朕<i></i>降旨，革除<i></i><i></i>宰辅<i></i>位，<i></i><i></i><i></i>侯爵！赐<i></i><i></i>府邸，<i></i><i></i>收回<i></i>！”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>介白身、<i></i><i></i>，<i></i>便<i></i><i></i>破落户，<i></i><i></i>平民布衣！”
御<i></i><i></i>，数<i></i>清<i></i>太监宫娥，<i></i>及<i></i><i></i>护卫<i></i>救<i></i>营，甚至<i></i><i></i>文，听<i></i>袁安<i></i><i></i><i></i>句，<i></i>微微愕<i></i>侧<i></i><i></i>头。
徐牧冷冷顿住脚步，重新转<i></i><i></i>身，<i></i><i></i><i></i><i></i>气急败坏<i></i>袁安，<i></i>觉<i></i><i></i>底<i></i>笑。
<i></i><i></i>底<i></i><i></i><i></i>什<i></i>东西。
袁陶<i></i>仅<i></i>赌输<i></i>，<i></i>且输<i></i><i></i>败涂<i></i>。
“陛<i></i><i></i>革职？”
“确<i></i>！<i></i><i></i>，立即传圣旨！今<i></i><i></i>，徐牧便<i></i>再<i></i><i></i>纪宰辅，革除侯爵！”
“<i></i><i></i><i></i><i></i>麻烦。”徐牧依<i></i>平静，将头<i></i><i></i>宰辅金冠，冷冷摘<i></i><i></i><i></i>，丢<i></i>御<i></i><i></i>。
随<i></i>，<i></i>将身<i></i><i></i>双禽金线袍，<i></i><i></i>并解<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>丢<i></i><i></i><i></i>。
<i></i>文红<i></i>眼睛<i></i><i></i>阻拦，被<i></i>沉默<i></i>推<i></i>。
<i></i>远处<i></i>陈长庆，仰<i></i><i></i>青<i></i>脸庞，笑声<i></i><i></i>怪叫。