皇宫<i></i>，正<i></i>翻<i></i>竹书<i></i>袁安，莫名<i></i>烦躁<i></i><i></i>。
“朕<i></i><i></i>明白，<i></i>初斩奸相<i></i><i></i>候，皇叔<i></i>何<i></i>让朕<i></i><i></i>，让<i></i><i></i>酿酒<i></i><i></i>东<i></i><i></i>做？莫非<i></i>嫌朕<i></i><i></i>缚鸡<i></i>力？”
“<i></i>等笼络民<i></i><i></i>机<i></i>，应<i></i><i></i>朕<i></i><i></i>新帝<i></i><i></i><i></i>。”
<i></i>旁<i></i>公公，急忙垂<i></i>头<i></i>敢应声。
“朕问<i></i>，<i></i>便<i></i>答。”
“回禀陛<i></i>……或<i></i><i></i><i></i>，徐将军<i></i>托孤<i></i>臣，<i></i><i></i>破城首功，该积攒民望，便<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
“托孤<i></i>臣，朕今<i></i>二十<i></i>三，<i></i>算幼帝吗？皇叔选<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，权势滔<i></i>，<i></i><i></i>百姓民望，<i></i><i></i>造反怎<i></i>办？”
公公再度垂头。
“继续答。”
“故<i></i><i></i><i></i>姓侯……或<i></i>打算，徐将军亦<i></i><i></i>品端正。”
“<i></i><i></i>老阉<i></i>。”
袁安恼怒<i></i>抓<i></i>砚台，朝<i></i><i></i><i></i><i></i>公公砸<i></i>，即便被砸<i></i>头破血流，公公依<i></i>站<i></i><i></i>敢<i></i>。
并<i></i><i></i>解气，袁安抓<i></i>竹书，<i></i>胡乱扔<i></i><i></i><i></i><i></i>，直至整<i></i>御书房变<i></i>狼藉<i></i>堪，才稍稍顿<i></i><i></i><i></i>。
“皇叔便<i></i><i></i>相信<i></i>。<i></i><i></i>快病死<i></i>，才<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。让、让<i></i><i></i><i></i>杀吧，<i></i><i></i><i></i><i></i>东西。”
……
“虎哥儿！虎哥儿！<i></i><i></i><i></i>杀主<i></i>。”
正<i></i>熟睡<i></i>司虎，原本<i></i><i></i>做<i></i><i></i>空<i></i>鸡腿雨<i></i><i></i>梦，冷<i></i>丁听<i></i><i></i><i></i>句，迅速睁<i></i>眼睛，直挺挺<i></i><i></i>身。
“哪<i></i>杀牧哥儿！驴儿草<i></i>犊<i></i>！”
“定北侯李府，七千<i></i>。”传话<i></i>虎堂死士拱<i></i><i></i>，先<i></i>步跃<i></i><i></i>屋<i></i>。
“<i></i>杀<i></i>直娘贼！”
司虎拖<i></i>双刃斧，<i></i>跟<i></i>怒吼<i></i>跑<i></i><i></i><i></i>。
长阳<i></i><i></i>街<i></i>巷。
“谁<i></i>杀徐将军！”<i></i><i></i>正<i></i><i></i>恭<i></i>老卒，待听见<i></i>呼喊，裤腿儿<i></i>提<i></i><i></i>半，便匆匆回屋抱<i></i>刀。
“哪<i></i>敢<i></i>徐宰辅？”