曹鸿拱<i></i>领命，突<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>什<i></i>，急急<i></i>站稳<i></i>身<i></i>。
“<i></i><i></i>主<i></i>，老侯爷似<i></i>染<i></i>病。”
“怎<i></i>先<i></i><i></i><i></i>。”徐牧脸色微惊。
“老侯爷今<i></i>……撑<i></i>身<i></i>走<i></i><i></i>，突<i></i>栽倒<i></i><i></i>。”
徐牧<i></i><i></i>苦涩<i></i>抬<i></i>抬<i></i>。
曹鸿叹<i></i><i></i>口气，消失<i></i>夜色<i></i><i></i>。
“司虎。”
待徐牧走<i></i>书房，绕<i></i>路<i></i>，才<i></i><i></i>司虎正<i></i>字型<i></i>躺<i></i>床<i></i>，醉<i></i><i></i>睡<i></i><i></i>。
<i></i>奈<i></i>笑，徐牧<i></i><i></i>打<i></i><i></i>势。<i></i><i></i><i></i>，<i></i>百条虎堂死士，稳稳<i></i>落<i></i><i></i>周围。
“取车，<i></i>定北侯府。”
清君侧<i></i><i></i>，李<i></i><i></i>索性留<i></i><i></i>长阳，并<i></i><i></i>再回澄城。毕竟<i></i><i></i>澄城<i></i><i></i>边，几乎<i></i>常四郎<i></i>势力范围<i></i>。
“主<i></i>，<i></i><i></i>。”
“隐。”
<i></i>百<i></i><i></i>影，<i></i><i></i>悄<i></i>声息<i></i>隐匿<i></i><i></i>。
徐牧理<i></i>理身<i></i><i></i>袍<i></i>，才叩响<i></i>府门。<i></i>门<i></i><i></i>奴，见<i></i><i></i><i></i><i></i>徐牧，慌<i></i>迭<i></i><i></i><i></i>门，打<i></i>灯笼做<i></i>“请”<i></i><i></i>势。
“老爷<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>直<i></i><i></i>舒服，<i></i><i></i><i></i>告诉徐相<i></i>，<i></i><i></i><i></i>新<i></i><i></i>护院，<i></i><i></i>让<i></i>门——”
<i></i>奴突<i></i>收<i></i>声，慌忙躬<i></i>身<i></i>。
徐牧抬<i></i>头，<i></i><i></i><i></i>身华袍<i></i>李硕墨，正冷冷立<i></i>亭<i></i><i></i>。
“贤婿。”李硕墨喊<i></i><i></i>声。
<i></i><i></i>李硕墨，徐牧并<i></i><i></i>感，<i></i><i></i>李<i></i>碗<i></i><i></i><i></i>桩结亲，基本<i></i>绕<i></i><i></i><i></i><i></i>爹。
“见<i></i>岳父。”徐牧微微拱<i></i>。
“<i></i>先<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>贤婿乃<i></i><i></i>龙凤，定<i></i><i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>。”