?“风字营！”<i></i>文怒声长吼。
千<i></i><i></i>风字营，瞬间拥<i></i><i></i><i></i>，将几百<i></i>江湖<i></i>团团围住。
“杀。”徐牧冷冷施令。
千<i></i><i></i>御林军<i></i>顿<i></i><i></i><i></i>，待<i></i>清徐牧穿<i></i><i></i>白甲，便立即抬刀亮戟，往<i></i>掩杀<i></i><i></i>。
陈庐挥<i></i>铁鞭，<i></i>似<i></i><i></i><i></i>力，便将冲<i></i><i></i>两<i></i>御林军，<i></i>鞭崩<i></i>头破血流。
<i></i>跃<i></i>身，便朝<i></i>徐牧腾<i></i>。
徐牧抬<i></i>长袖，射<i></i><i></i>淬毒弩箭，被铁鞭<i></i><i></i><i></i>拨<i></i>。
铛。
司虎抬刀<i></i>挡，<i></i><i></i><i></i>长刀，瞬间被砸<i></i>粉碎。
陈庐依<i></i><i></i>带微笑，往<i></i>轻飘飘退<i></i>几步，“啧啧，怪<i></i><i></i><i></i>，断丑<i></i><i></i>废物，<i></i>败<i></i><i></i><i></i><i></i>。”
<i></i>旁<i></i>断丑，听<i></i><i></i><i></i>句，<i></i>敢<i></i>迁怒陈庐，却偏偏趁<i></i>司虎<i></i><i></i>武器，抡<i></i>双刃斧扫<i></i>。
<i></i><i></i>近<i></i>鏖战<i></i>御林军，被连腰斩断。
“司虎，退<i></i>！”徐牧脸色<i></i>惊。
司虎并未退，高<i></i><i></i>身<i></i>，稳稳挡<i></i><i></i>头。
“<i></i>凭<i></i><i></i>副傻力气，<i></i><i></i><i></i><i></i>蠢猛夫——”半空<i></i>，断丑<i></i>声音戛<i></i><i></i>止。
徐牧清晰<i></i><i></i>见，断丑<i></i>眼睛睁<i></i>极圆，满<i></i><i></i><i></i>思议。
连<i></i><i></i><i></i>头<i></i><i></i>陈庐，<i></i>紧紧皱住<i></i>眉头。
“司虎？”
风雪<i></i><i></i>，司虎脸色涨红，断丑<i></i><i></i>柄双刃斧，分明已经斩<i></i><i></i>头颅<i></i><i></i>，<i></i><i></i>半寸<i></i>距离，却被司虎双掌<i></i>合，死死夹<i></i>半空，<i></i>弹<i></i><i></i>。
“剑<i></i><i></i>罢<i></i>，<i></i><i></i><i></i>断斧<i></i>斧斩。<i></i>、<i></i><i></i>讲<i></i>理。”断丑目瞪口呆。
早<i></i><i></i><i></i>轮<i></i>马蹄湖，<i></i>便知<i></i><i></i><i></i><i></i>村汉<i></i><i></i>惹，却<i></i>曾<i></i>，<i></i>讲<i></i>理……<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>步。
“吼！”