等<i></i>声音渐远，徐牧才松<i></i>口气。<i></i><i></i><i></i><i></i>感觉，<i></i><i></i>司虎两<i></i>，像杀身取义<i></i>刺客<i></i>般。
……
敬<i></i>房，东边院墙<i></i>百<i></i>窝铺。住<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>般<i></i>新入宫<i></i><i></i>太监，或者<i></i><i></i><i></i>，被主<i></i>弃<i></i><i></i><i></i><i></i>老公公。
莲春属<i></i><i></i>者。
服侍袁<i></i>三代皇帝，<i></i><i></i>宠<i></i><i></i>候，<i></i><i></i>皇宫<i></i><i></i>内<i></i>管。站<i></i>龙椅旁，替先帝念圣谕，替先帝研墨，替先帝喧唤侍寝。
直至幼帝登基，奸相<i></i>位。
失势<i></i><i></i>，连<i></i>食<i></i><i></i><i></i>老宫娥，抢完<i></i>攒<i></i><i></i>俸禄，<i></i><i></i>忘带<i></i>几<i></i><i></i>太监，将<i></i><i></i>顿<i></i>打。
并<i></i>太<i></i><i></i>气愤，<i></i><i></i>与<i></i>，原本<i></i><i></i>连<i></i><i></i>，<i></i>烂<i></i>，<i></i><i></i><i></i>烂。
夜色<i></i><i></i>，莲春捂<i></i>嘴咳<i></i>两声，缓缓<i></i><i></i>身，却被旁边<i></i><i></i><i></i><i></i>太监，<i></i>脚踹<i></i><i></i><i></i>。
莲春沉默<i></i>话，扶<i></i>身<i></i>站<i></i><i></i>，捎<i></i><i></i><i></i>灯笼，挪<i></i>脚步，<i></i><i></i>往窝棚外走<i></i>。
风雪满<i></i>，灯笼<i></i>仿若<i></i>受<i></i>住冻寒，烛光变<i></i>越<i></i><i></i>力<i></i><i></i>。
“明<i></i><i></i><i></i>殿议宴<i></i>，该、该<i></i><i></i>。”莲春<i></i>言<i></i>语，<i></i>怕被窝棚<i></i><i></i>其<i></i><i></i><i></i><i></i>，索性裹<i></i>破烂<i></i>袍<i></i>，<i></i><i></i>走<i></i>几十步。
风雪<i></i><i></i>呼啸，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>两<i></i><i></i>影，已经悄悄摸<i></i><i></i>窝棚边<i></i>。
“牧哥儿，<i></i>边<i></i><i></i>老太监。”
徐牧抬<i></i>头，循<i></i>司虎指<i></i><i></i>方向，见<i></i><i></i><i></i><i></i>浑身哆嗦<i></i>老太监，提<i></i><i></i>盏灯笼，冻<i></i><i></i>断跳腿。
“雪落长阳。”
徐牧凝<i></i>脸色，抬<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>短弩，若<i></i><i></i><i></i><i></i>老太监接<i></i><i></i>暗语，避免暴露，<i></i>别<i></i>选择，<i></i><i></i><i></i>场射杀。
司虎<i></i>鼓<i></i>眼睛，做<i></i>冲<i></i><i></i><i></i>姿势。