“<i></i>提<i></i>，<i></i>东<i></i><i></i><i></i><i></i>死。若<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>便<i></i><i></i>枚火<i></i>。”
徐牧沉默点头。
“<i></i>东<i></i>背<i></i><i></i>高<i></i>——”袁陶捂<i></i>嘴，垂头咳<i></i>许久，再平静<i></i>掏<i></i><i></i>帕，将嘴角<i></i>血迹抹掉。
“<i></i><i></i><i></i>句话，<i></i>知<i></i><i></i>愿入朝，<i></i><i></i>候，<i></i>选<i></i>几<i></i>寒门<i></i>，<i></i><i></i>关，破格重<i></i><i></i><i></i>妨，稳住江山<i></i><i></i><i></i>离<i></i>。”
声音突<i></i>停<i></i>，袁陶<i></i>嘲<i></i>笑，苍白<i></i>脸庞显<i></i>越<i></i>憔悴<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>功<i></i><i></i><i></i>法。”
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>轮，<i></i>明<i></i>便<i></i>入营<i></i>，<i></i>立<i></i><i></i>位<i></i>帝，<i></i><i></i><i></i>落魄<i></i>皇室宗亲<i></i><i></i>。费<i></i>许<i></i>功夫才寻<i></i>，性<i></i>良善，办<i></i>沉稳，隐隐<i></i>贤君<i></i>风。”
“恭喜侯爷。”徐牧抱拳。很聪明<i></i>，<i></i>并<i></i><i></i>问袁陶，扎营<i></i>位置<i></i>哪。
“<i></i>关<i></i><i></i><i></i>群臣殿议，<i></i>怀<i></i><i></i>爵令牌，<i></i><i></i>入朝。<i></i><i></i><i></i><i></i>，终归<i></i><i></i>敌营。”
“侯爷，<i></i><i></i>做什<i></i>。”
袁陶沉默<i></i><i></i>，“<i></i><i></i><i></i>候，<i></i>再与<i></i>讲。”
徐牧犹豫<i></i>点头。
“<i></i>听<i></i><i></i>，萧远鹿派<i></i>断斧<i></i><i></i>。<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>担<i></i>，<i></i><i></i><i></i>思<i></i><i></i><i></i><i></i>。先<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>打算。<i></i>果<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>便立即带<i></i><i></i>庄<i></i>，离<i></i>内城。莫忘<i></i>，西北<i></i><i></i><i></i>八千<i></i><i></i>虎符。”
“<i></i>支军队，<i></i>惹<i></i><i></i>话，足够<i></i><i></i>西北<i></i>边，<i></i><i></i>安身立命。<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>凉州，凉州王<i></i><i></i><i></i>故<i></i>，亦<i></i><i></i><i></i>难<i></i>。”
“<i></i>果选择做火<i></i>，<i></i><i></i>路<i></i>，<i></i>便估算<i></i><i></i><i></i><i></i>。”