“先<i></i><i></i>先<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>主公<i></i>谋士，<i></i><i></i><i></i>陷入<i></i>局。<i></i>关<i></i><i></i>，<i></i>侯爷<i></i>死。定北侯<i></i>入古稀，<i></i><i></i><i></i><i></i>少<i></i>间<i></i>。<i></i><i></i>候<i></i>剩主公<i></i><i></i>，必<i></i>占尽<i></i><i></i>义名分。”
“主公须知，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>反贼，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>救世<i></i>英雄。”
徐牧沉沉<i></i>坐，认真考虑<i></i>贾<i></i><i></i>话。
<i></i>纪<i></i>烂<i></i>塌，<i></i><i></i>铁<i></i><i></i>实。即便袁陶回<i></i><i></i>……<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>强<i></i>续命。
<i></i><i></i>候，势必<i></i><i></i><i></i><i></i>纷争<i></i>局<i></i>。
“文龙，<i></i><i></i>何入朝，莫非<i></i>长阳城，与<i></i>侯爷<i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i>。”贾周微微<i></i>笑，“主公并<i></i>知，实则<i></i>早<i></i><i></i>候，<i></i>侯爷便<i></i><i></i><i></i><i></i>枚棋<i></i><i></i>。<i></i>因<i></i>定远侯<i></i>关系，<i></i>暂<i></i><i></i>被搁置。”
“<i></i>怎<i></i><i></i>。”
“主公<i></i><i></i>爵官牌。”
“<i></i>爵官牌？”徐牧脸色<i></i>惊，袁陶五两银<i></i>买<i></i><i></i>东西，原<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>头。
贾周平静坐<i></i>，“<i></i>枚<i></i>爵官牌，或许主公并<i></i>觉<i></i><i></i><i></i>。<i></i>即便<i></i>卖官鬻爵，认真<i></i><i></i>，<i></i><i></i>纪<i></i>，主公<i></i><i></i>四等<i></i>爵。<i></i>关皇宫<i></i><i></i>群臣殿议，主公<i></i><i></i>参加。”
徐牧露<i></i>苦涩笑容。
“文龙，<i></i>若<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>知<i></i>被<i></i>侯爷布<i></i>棋盘。”
“<i></i>侯爷救<i></i>独木难支，<i></i><i></i>正常<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”贾周声音顿住，继<i></i>变<i></i><i></i><i></i>微微颤抖。
“主公<i></i><i></i><i></i><i></i>，偌<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>纪，偏<i></i><i></i><i></i>位病入膏肓<i></i><i></i>侯爷，<i></i>及另<i></i>位<i></i>入古稀<i></i>老将军，愿<i></i>共赴<i></i>难。”
“余<i></i><i></i><i></i>，放眼<i></i><i></i>，满朝文武尽<i></i>偷<i></i>乞活<i></i>辈。”
“主公，<i></i>二<i></i><i></i><i></i>世英雄。”
“<i></i>知。”
徐牧沉沉<i></i>身，眼眸<i></i><i></i><i></i>丝决<i></i>。
推荐：【】《《《《