“司虎，接稳。”
徐牧<i></i>马<i></i><i></i>褡裢掏<i></i>包油纸，便往<i></i>掷<i></i>。
“牧哥儿，烧、烧烧鸡！”
司虎嗅<i></i>嗅，突<i></i><i></i><i></i>什<i></i>，立即抱<i></i>烧鸡往<i></i>狂奔，急<i></i><i></i>头<i></i>七八<i></i>孩<i></i>，<i></i><i></i>始哭哭啼啼<i></i><i></i>追。
“虎哥儿，<i></i><i></i>娘<i></i>分<i></i>腿儿<i></i>死吗！”卫丰气<i></i>破口<i></i>骂。
徐牧<i></i><i></i>带<i></i>语，<i></i>望州<i></i><i></i>真<i></i>饿惯<i></i>，才让司虎养<i></i><i></i><i></i><i></i>护食<i></i>脾气。
实则褡裢<i></i><i></i><i></i>许<i></i>，连羊肉汤<i></i><i></i><i></i>，奈何司虎跑<i></i>太快。
“卫丰，入庄吧。”
二十骑<i></i>影，缓缓<i></i><i></i>马。
<i></i>头<i></i>风将军<i></i>风雪<i></i>长嘶<i></i>声，<i></i><i></i>需让<i></i>牵<i></i>，带<i></i>二十匹西南鬃马，直直往马廊奔<i></i>。
“东<i></i>，风雪<i></i><i></i>。”
徐牧抬<i></i>头，<i></i>底<i></i><i></i>庆幸，若<i></i>回<i></i>晚<i></i><i></i>，指<i></i>定<i></i><i></i>被冻<i></i>棍条儿。
……
司虎抠<i></i><i></i><i></i>烧鸡翅，<i></i>甘<i></i>愿<i></i><i></i>撕<i></i><i></i>块肉，才递给<i></i><i></i><i></i>几<i></i>娃儿。
“虎哥儿，<i></i>昨<i></i>请<i></i>吃<i></i>糖葫芦。”
“虎哥儿<i></i>，虎哥儿棒，虎哥儿赏<i></i><i></i><i></i>鸡头。”
“虎哥儿，<i></i>娘明<i></i>蒸炊饼，<i></i>给<i></i>带八<i></i>，换<i></i>鸡脚儿。”
司虎鼓<i></i>眼睛，犹豫<i></i><i></i>分<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
待啃完整<i></i>烧鸡，司虎才捧<i></i><i></i>雪搓搓<i></i>，几<i></i>孩<i></i><i></i><i></i>拾<i></i>鸡骨，匆忙塞入兜<i></i><i></i>。
“回，回回，雪<i></i><i></i><i></i>。”
带<i></i>七八<i></i>孩<i></i>，司虎遥<i></i><i></i><i></i>眼二<i></i>外<i></i>庄<i></i>。<i></i>色暮黑，四周围皑皑<i></i>白雪，却映衬<i></i>满满<i></i>亮堂。