“<i></i>东<i></i>，<i></i>马。”顾鹰转头望<i></i>眼，<i></i>吐<i></i>句，便匆匆往<i></i>踏<i></i>，取马翻身<i></i><i></i>。
风雪<i></i>头呼啸，<i></i>飘<i></i>几轮，便将马蹄湖<i></i><i></i>血色，彻底遮<i></i><i></i>。马蹄踏<i></i>雪<i></i>，震<i></i>两边<i></i>林<i></i>，<i></i><i></i>压枝<i></i>霜雪，呼啦啦<i></i>打落。
“<i></i>东<i></i>，<i></i><i></i>件<i></i>儿。”急奔<i></i>，顾鹰转<i></i><i></i>头。
“<i></i>先<i></i>跑<i></i>官<i></i>，查<i></i><i></i>番。<i></i>次二千数溃军<i></i>马蹄湖，实则<i></i><i></i><i></i>故<i></i><i></i><i></i>。”
“汤江城四<i></i>户。”徐牧冷冷吐<i></i><i></i>句。
贾周<i></i>分析<i></i><i></i>，挡<i></i>钱财，<i></i>杀<i></i>父母。<i></i>内城<i></i>带，若<i></i><i></i>仇怨结<i></i><i></i>深<i></i>，<i></i><i></i>四<i></i>户<i></i>。
“<i></i>东<i></i>知晓？”
“猜<i></i><i></i><i></i>。”
“<i></i>位卢公<i></i>，估摸<i></i><i></i><i></i>等<i></i><i></i>死讯。<i></i><i></i>知，<i></i>东<i></i><i></i><i></i>，应该<i></i><i></i>杀<i></i>。”
徐牧犹豫<i></i><i></i>，并<i></i><i></i>接话。<i></i>更善<i></i>藏拙，即便顾鹰<i></i><i></i>侯爷<i></i><i></i>。
“<i></i>便<i></i>问<i></i>。”顾鹰淡淡点头，“<i></i><i></i>次主<i></i>让<i></i>入长阳，估计<i></i>真<i></i><i></i><i></i>。”
“晓<i></i>。”
二十<i></i>骑<i></i><i></i>影，<i></i>雪色<i></i>奔<i></i>飞快。踏踏<i></i>马蹄声，映入雪景<i></i><i></i>，添<i></i>几分苍茫。
约莫二<i></i><i></i><i></i>间，<i></i><i></i><i></i>才杀<i></i><i></i>风雪，停马<i></i><i></i>长阳城<i></i>。
徐牧抬<i></i>头，<i></i><i></i>城门外<i></i>塔楼。<i></i>记<i></i>话，<i></i><i></i><i></i>陈<i></i>桥<i></i><i></i>，便<i></i><i></i>呼延车<i></i>尸体，吊<i></i><i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>东<i></i>，入城吧。”
冻寒<i></i><i></i><i></i><i></i>，身<i></i><i></i>恙<i></i><i></i>侯爷，应<i></i><i></i><i></i><i></i>坐<i></i>垂柳<i></i><i></i>。
<i></i>顾鹰<i></i>言，才<i></i><i></i>半月<i></i><i></i>间，<i></i>侯爷袁陶<i></i><i></i>色，<i></i>越<i></i><i></i>憔悴<i></i>堪。