?“朕乃<i></i>顺皇帝刘阿东！尔等速速献马献粮！”络腮胡涨红<i></i>脸，怒声<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>鸟<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i>，若<i></i>敢踏步入<i></i>雪<i></i>，<i></i><i></i>格杀！”徐牧握<i></i><i></i><i></i><i></i>剑，扬<i></i>遥指。
“冒犯吾皇威仪！”几<i></i>五<i></i>三粗<i></i>溃兵，似<i></i><i></i>信邪，才踏<i></i>几步，<i></i>冲向<i></i>近<i></i><i></i>架马车。
噔噔噔。
<i></i>百支石镞箭，立即扎满<i></i>身<i></i>，<i></i>支<i></i>落。
未等再喊话，几<i></i>溃兵鼓<i></i>眼睛，栽倒<i></i>雪<i></i><i></i>。
徐牧满<i></i><i></i>回<i></i>头，<i></i><i></i>山猎，<i></i>愧<i></i>神射<i></i><i></i>名，<i></i><i></i>，若<i></i>距离远<i></i>，估摸<i></i><i></i><i></i><i></i>偏差。
毕竟像弓狗<i></i><i></i>玩弓<i></i>妖孽，<i></i>属凤毛麟角。
<i></i>头<i></i>几十<i></i>溃兵见状，怒吼<i></i>提<i></i>武器，再度冲入雪<i></i>。
“迂回！”随<i></i>卫丰<i></i><i></i>声令<i></i>，分散两翼<i></i>三十骑<i></i>影，萧杀<i></i>冲锋<i></i><i></i>，并未<i></i>太久<i></i>间，便杀<i></i>十几<i></i>，余<i></i><i></i><i></i>，<i></i>惊<i></i>退回林<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>，<i></i>位<i></i>顺皇帝刘阿东，<i></i><i></i>敢再胡乱<i></i>圣旨<i></i>。仓皇<i></i>退却脚步，退<i></i><i></i>百步<i></i>外。
唯<i></i><i></i>位被绑缚<i></i>私塾先<i></i>，惊愕<i></i>抬<i></i>头，目光灼灼<i></i><i></i>向徐牧。
“继续<i></i>车。”徐牧皱<i></i>眉头，催<i></i><i></i>声。
二三十列<i></i>车队队伍，<i></i><i></i>番<i></i>惊<i></i>险<i></i><i></i>，车轱辘重新打<i></i>，碾<i></i>血腥<i></i>雪<i></i>。
百余名山猎落<i></i><i></i><i></i>，眼<i></i><i></i>车队<i></i><i></i>远<i></i><i></i>，才沉默<i></i>跑<i></i><i></i><i></i>，往<i></i>追<i></i>。
“回阵！”卫丰冷<i></i>脸，扬<i></i>长刀。长刀<i></i><i></i>，<i></i>滴<i></i>清冷<i></i>血珠<i></i>。
三十骑<i></i><i></i>马，保持<i></i>几近<i></i>步<i></i>马蹄，追循<i></i>车轱辘<i></i>印<i></i>，<i></i><i></i>往<i></i>。